شدکار

( اسم ) ۱ - شکاف زمین برای زراعت شیار . ۲ - زمینی که در آن شکاف ایجاد کرده باشند برای زراعت .

(شُ یا ش ) (اِ. ) نک شدیار.

شدکار. [ ش ُ ] ( اِ ) شیار است ، یعنی زمین را بجهت زراعت کردن بشکافند و مستعد سازند و با ذال نقطه دار هم گفته اندبه معنی زمینی که آن را شیار کرده باشند و تخم افشانده باشند. ( برهان ). زمین بسیار شخم زده باشد. ( لغت فرس اسدی طوسی ). کوم. ( سروری ). زمین کنده بود به گاو.( صحاح الفرس ). زمینی را گویند که بجهت زراعت شکافته باشند. ( جهانگیری ). زمینی که برای شخم کاشتن شیار کرده باشند و آن را شتکار نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( اوبهی ). شکاف که از راندن گاوآهن در زمین پدید آید. زمین شیارشده. زمین بسیار شیارزده باشد. ( یادداشت مؤلف ). شخم. شیار. شدیار. شتکار :
تا زنده ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار
کشت و درودم اینست خرمن همین و شدکار.چو پوست روبه بینی به خان واتگران
بدان که تهمت او دنبه ای به شدکار است.به شدکار تخم اندر افکند بخت
بتندید شاخ برآور درخت.گل خوشبوی پاکیزه است اگر چند
نروید جز که در سرگین شدکار.در راه دهقانی زمین پالیز را شدکار میکرد آن شغل را گذاشت و چند قدمی پیش آمد و برحضرت خواجه سلام گفت. ( انیس الطالبین ).

۱. شیار.
۲. زمینی که آن را شیار کرده و تخم پاشیده باشند، زمین شیارشده: تا زنده ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار / کشت و درودم این است خرمن همین و شدکار (رودکی: ۵۲۳ ).