غزات. [ غ َ ] ( ع اِمص ) کشش و جنگ با دشمن دین. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). قصد که به سوی دشمن کنند حرب را. ( مهذب الاسماء ). قصد به جنگ با دشمنان و غارت کردن دیار آنان. ج ، غَزَوات. ( المنجد ). رزم. پیکار. غَزاة. غزوة. غزو. غزا. رجوع به غَزاة شود :
به یک غزات قریب هزار پیل آورد
از آن گرفته به یک حمله سیصدوپنجاه.
فرخی.
جز اینکه گفتم چندان غزات دیگر کرد
به بازگشتن سوی مقام عز و مقر.
فرخی.
به یک غزات که کردی و هم کنی صد سال
گرفت بقعه کفر اعتبار از آتش و آب.
مسعودسعد.
در هر غزات نصرت و فتح و ظفر ترا
چون فتح و نصرت و ظفر شاه یاد باد.
مسعودسعد.
غزات. [ غ َزْ زا ] ( اِخ ) شهر غزة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به غزة و معجم البلدان ذیل غزة شود.
غزات. [ غ ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ غازی که قاتل کفار باشد و به تشدید زا غلط است. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). غزوکنندگان. جنگندگان. غُزاة. رجوع به غزاة شود.
غزاة. [ غ ُ ] ( ع ص ،اِ ) ج ِ غازی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). پیکار وکارزارکنندگان با دشمن دین. جنگجویان. رجوع به غازی شود : غزاة جنود و کماة اسود خویش را پیش خواند. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هَ. ق. ص 348 ).
غزاة.[ غ َ ] ( ع اِمص ) کشش و جنگ با دشمن دین. ( منتهی الارب ). اسم مصدر غَزْوْ. ج ، غَزَوات. عزیمت به جنگ دشمنان و غارت کردن دیار آنان. ( از اقرب الموارد ). رجوع به غزو و غزا شود : با ایشان [ اعراب ] صلح کرد [ قباد ] و نان پاره ای داد ایشان را و عزم غزاة روم کرد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 85 ). از ابتدای اسلام تا به اکنون یک دیه نستدند و یک غزاة نکردند. ( کتاب النقض ص 475 ). علی رضوان اﷲ علیه از حرب جمل و صفین ونهروان با هیچ غزاتی نپرداخت. ( کتاب النقض ص 475 ).
