نشاننده غم تسکین دهنده اندوه .
غم نشان
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(غَ. نِ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) تسکین - دهندة غم .
لغت نامه دهخدا
غم نشان. [ غ َ ن ِ ] ( نف مرکب ) نشاننده غم. تسکین دهنده اندوه :
غمخوار ترا بخاک تبریز
جز خاک تو غم نشان مبینام.
تو دیر زی که دولت تو غم نشان ماست.
ای جان او غمخوار تو، تو غم نشان کیستی ؟
غمخوار ترا بخاک تبریز
جز خاک تو غم نشان مبینام.
خاقانی.
گر جان ما بمرگ منوچهر غمزده ست تو دیر زی که دولت تو غم نشان ماست.
خاقانی.
خاقانی از تیمار تو حیران شد اندر کار توای جان او غمخوار تو، تو غم نشان کیستی ؟
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 666 ).
فرهنگ عمید
نشانندۀ غم، تسکین دهندۀ غم و اندوه.
کلمات دیگر: