شطن

(شَ طَ ) [ ع . ] (اِ. ) ریسمان .

شطن. [ ش َ طَ ] ( ع اِ ) رسن دراز. ج ، اَشطان. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رسن دراز یا عام است. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حبل. ( المصادر زوزنی ). ریسمان. نخ. رشته. ریسمان دراز. ( یادداشت مؤلف ). رسن. ( مهذب الاسماء ). رسن دراز. ( غیاث اللغات ) :
بر شود بر باده سنگین چو سنگ منجنیق
در رود در قعر وادی چون به چاه اندر شطن.

---

شطن. [ ش َ ] ( ع مص ) بستن چیزی را به رسن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ببستن چهارپای به رسن. ( تاج المصادر بیهقی ). || مخالفت کردن صاحب خود را به قصد و اراده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || داخل شدن در زمین خواه سخت باشد خواه نرم و سست. || دور شدن از چیزی. ( از اقرب الموارد ).

رسن دراز.