غره کردن

( مصدر ) فریفتن گول زدن .

(غَ رِّ . کَ دَ ) [ ع - فا. ] (مص م . ) فریفتن ، گول زدن .

غره کردن. [ غ ِرْ /غ َرْ رَ / رِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) فریفتن. گول زدن. مغرور کردن. غره ساختن. رجوع به غره شود :
نگویند زینگونه مردان مرد
همانا جوانی ترا غره کرد.چون شوی غره بدینش چو همی بینی
که همی غره کند گنبد دوارش.نگر کتان نکند غره عهد و پیمانش
که او وفا نکند هیچ عهد و پیمان را.غره نکند هر که بدیده ست سپاهش
این عالم از آن پس به فراخی مکانیش.هرکه را غره کرد دولت تیز
عذر آن دولتش هلاک رساند.