ستن اوند

( ستن آوند ) ۱ - بالا خانه ای که پیش آن مانند ایوان گشاده بود . ۲ - بالا خانه . ۳ - صفه بلندی که سقف آن را برستونی افراشته باشند

( ستن آوند ) (سُ تُ وَ ) (اِمر. ) = ستناوند. استوناوند. ستاوند. ستافند: ۱ - بالا خانه ای که پیش آن مانند ایوان گشاده بود. ۲ - بالاخانه . ۳ - صفة بلندی که سقف آن را بر ستونی افراشته باشند.

ستناوند. [ س ُ وَ ] ( اِخ ) نام قلعه ای است مشهوردر دماوند از اعمال ری و آن را جرهد و استناباد و استوناوند و استوناباد گویند و در همین قلعه سیده جلیل القدر ابوعلی حسن بن احمدبن حموله را بند فرمودند. رجوع به استناباد و استوناوند و معجم البلدان شود.