(غَ ) (اِ. ) گره دوتا که به آسانی گشوده شود.
غلج
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
غلج. [ غ َ ] ( اِ ) گره دوتا باشد که آسان نگشایند. ( فرهنگ اسدی ) . گره به علقه باشد. ( حاشیه فرهنگ اسدی چ اقبال ). گره غلچ. ( حاشیه برهان قاطع ) :
ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده
دامن بیا به دامن من غلج برفکن.
|| قفل و زنجیری که به لنگه های در وپنجره نصب کنند. ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ). غلچ. رجوع به غلچ شود.
غلج. [ غ َ ] ( ع مص ) غلج فرس ؛ هموار و یکسان رفتن اسب. ( منتهی الارب ):غلج الفرس غلجاً؛ جری جریاً بلااختلاط فهو مغلج بالکسر. ( از اقرب الموارد ). در تداول مردم گناباد و خراسان یرغه رفتن را گویند. || غلج حمار؛ تاختن و آب خوردن خر، و چشیدن او با نوک زبان : غلج الحمارغلجاً؛ عدا و شرب و تلمظ بلسانه. ( اقرب الموارد ).
غلج. [ غ ُ ل ُ ] ( ع اِ ) جوانی نیکو. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الشباب الحسن. ( اقرب الموارد ).
ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده
دامن بیا به دامن من غلج برفکن.
معروفی ( از فرهنگ اسدی ) ( فرهنگ اوبهی ).
رشیدی شاهد فوق را برای غلچ آورده است. رجوع به غلچ شود. || بندی بود چون شلواربند و غیره. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). || حشره ای است دریایی دراز مانند رشته ، و بعضی حشره تسبیح گفته اند. ( از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ).|| قفل و زنجیری که به لنگه های در وپنجره نصب کنند. ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ). غلچ. رجوع به غلچ شود.
غلج. [ غ َ ] ( ع مص ) غلج فرس ؛ هموار و یکسان رفتن اسب. ( منتهی الارب ):غلج الفرس غلجاً؛ جری جریاً بلااختلاط فهو مغلج بالکسر. ( از اقرب الموارد ). در تداول مردم گناباد و خراسان یرغه رفتن را گویند. || غلج حمار؛ تاختن و آب خوردن خر، و چشیدن او با نوک زبان : غلج الحمارغلجاً؛ عدا و شرب و تلمظ بلسانه. ( اقرب الموارد ).
غلج. [ غ ُ ل ُ ] ( ع اِ ) جوانی نیکو. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الشباب الحسن. ( اقرب الموارد ).
غلج . [ غ َ ] (اِ) گره دوتا باشد که آسان نگشایند. (فرهنگ اسدی ) . گره به علقه باشد. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ). گره غلچ . (حاشیه ٔ برهان قاطع) :
ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده
دامن بیا به دامن من غلج برفکن .
رشیدی شاهد فوق را برای غلچ آورده است . رجوع به غلچ شود. || بندی بود چون شلواربند و غیره . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). || حشره ای است دریایی دراز مانند رشته ، و بعضی حشره ٔ تسبیح گفته اند. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ).
|| قفل و زنجیری که به لنگه های در وپنجره نصب کنند. (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ). غلچ . رجوع به غلچ شود.
ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده
دامن بیا به دامن من غلج برفکن .
معروفی (از فرهنگ اسدی ) (فرهنگ اوبهی ).
رشیدی شاهد فوق را برای غلچ آورده است . رجوع به غلچ شود. || بندی بود چون شلواربند و غیره . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). || حشره ای است دریایی دراز مانند رشته ، و بعضی حشره ٔ تسبیح گفته اند. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ).
|| قفل و زنجیری که به لنگه های در وپنجره نصب کنند. (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 178 ب ). غلچ . رجوع به غلچ شود.
غلج . [ غ َ ] (ع مص ) غلج فرس ؛ هموار و یکسان رفتن اسب . (منتهی الارب ):غلج الفرس غلجاً؛ جری جریاً بلااختلاط فهو مغلج بالکسر. (از اقرب الموارد). در تداول مردم گناباد و خراسان یرغه رفتن را گویند. || غلج حمار؛ تاختن و آب خوردن خر، و چشیدن او با نوک زبان : غلج الحمارغلجاً؛ عدا و شرب و تلمظ بلسانه . (اقرب الموارد).
غلج . [ غ ُ ل ُ ] (ع اِ) جوانی نیکو. (منتهی الارب ) (آنندراج ). الشباب الحسن . (اقرب الموارد).
فرهنگ عمید
گره ، گره محکم ، گرهی که به آسانی گشوده نشود: ای آن که عاشقی به غم اندر غمی شده / دامن بیا به دامن من غلج برفکن (معروفی: شاعران بی دیوان: ۱۴۳ ).
کلمات دیگر: