( آل باوند ) باوندیان که همه آنان به اصفهبد ملک الجبال ملقب بودند خود را از اعقاب [ باو ] میدانستند و از اواخر عهد ساسانی بر قسمتی از جبال طبرستان تسط یافته بودند پس از تسلط عرب از دایره نفوذ آنان کاسته شد تا در نتیجه اتحاد با آل قارون قدرتی برای مقابله باحکام عرب یافتند و خلفا ناگزیر شدند با آنان مدارا کنند و بخرابی قانع شوند ٠ پس از تسلط سادات طالبیه بسبب علاقه ای که غالب این امرا بتشیع داشتند رابطه ملوک طبرستان بابغداد بکلی قطع شد ٠ چون سادات مذکور ضعیف شدند امرای دیلم که در خدمت سادات نام و نشانی یافته بودند قدرت را در دست گرفتند و پادشاه جز طبرستان ناگزیر با آنان از در مجامله در آمدند . در عهد قدرت زیاریان باز ماندگان امرای جبال با قبول اطاعت در قلمرو خود باقی ماندند . پس از ضعف زیاریان و تسلط سلجوقیان امرای کوهستان مجددا بنای تسلط بر نواحی مختلف را گذاشتند . از میان خاندانهای مختلف قدیم - که از [ جبال قارن ] تا [ رویان ] امارت داشتند - آل باوند از همه قویتر بود ٠ در ۵۹۸ لشکریان تکش خوارزمشاه بر مازندران مسلط شدند و باوندیان و امرای دیگر مطیع آنان گردیدند و پس از حمله مغول هم چند گاهی مورد تاخت و تاز آن قوم بودند ٠
سلسله از ملوک طبرستان
سلسله از ملوک طبرستان