هرمان گورینگ

هرمان ویلهلم گورینگ (به آلمانی: Hermann Wilhelm Göring) (زاده ۱۸۹۳ – خودکشی ۱۹۴۶) از برجسته ترین چهره های حزب نازی در آلمان بود. وی در خلال جنگ جهانی دوم به عنوان فرمانده نیروی هوایی آلمان نازی به خدمت پرداخت.
هرمان گورینگ در سال ۱۸۹۳ در باواریا به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در آموزشگاه نظامی کارلسروهه ادامه داد و در سال ۱۹۱۴ به ارتش پیوست.
گورینگ در طول جنگ جهانی اول در هنگ پیاده نظام در شهری در منطقه مولهاوزن که تنها یک مایل از مرز فرانسه فاصله داشت خدمت کرد. او به مدت ۳ هفته به زندانی شدن در سلول محکوم شد که این حکم هرگز اجرا نشد. گورینگ در دوران جنگ جهانی اول خلبان بود و به علت شجاعت نشان «صلیب آهنی» را دریافت کرد. پس از اتمام دوران آموزش خلبانی به طور جدی به مبارزه هوایی پرداخت که به شدت آسیب دید. دوران نقاهت او نزدیک به یک سال به طول انجامید. در ۷ ژوئیه ۱۹۱۸، پس از مرگ ویلهلم راینهارد، جانشین مانفرد فون ریشتهوفن، گورینگ فرمانده «پرواز سیرک» شد. اما تکبر او باعث نفرت مردان اسکادران می شد. بعد از جنگ، به مونیخ رفت و در سال ۱۹۲۲ با هیتلر آشنا شد. او در دسامبر ۱۹۲۲ به عنوان رئیس سپاه توفان (SA) انتخاب شد و تا «کودتای مونیخ» در این سمت باقی ماند.
گورینگ در کودتای مونیخ به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال ۱۹۲۷ به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد، در ۱۹۲۸، به رایشستاگ (مجلس آلمان) راه یافت. او در سال ۱۹۳۲ رئیس رایشستاگ شد.