افشاریان

افشاریان، نام دودمانی ایرانی (۱۱۶۳–۱۱۴۸ قمری و ۱۷۹۶–۱۷۳۶ میلادی و ۱۱۱۴-۱۱۲۹ شمسی) و اعضای یک سلسله بودند که به مدت ۱۵ سال بر ایران فرمانروایی کردند. بنیان گذار این دودمان نادرشاه افشار بود.
نادرشاه از ایل افشار بود که از ایل های ترکمان بودند در اوایل دوره صفوی برای نگاهبانی از مرزهای ایران در برابر هجوم ازبک ها از آذربایجان (در شمال غرب ایران و شرق ترکیه کنونی)، به خراسان کوچانده شدند.
نادرشاه افشار در سال ۱۰۶۶ خورشیدی در ایل افشار در درگز در شمال خراسان به دنیا آمد. این ایل به دو شعبه بزرگ تقسیم می شد: یکی قاسملو و دیگری قرخلو؛ نادر شاه افشار از شعبه اخیر بود. طایفه قرخلو را شاه اسماعیل از آذربایجان به خراسان کوچاند و در شمال آن سرزمین، در نواحی ابیورد و درگز و باخرز تا حدود مرو جای داد؛ تا در برابر ازبکان و ترکمانان مهاجم سدی باشند. تعداد بسیاری از این ایل ها در زمان شاه عباس اول در ایل شاهسون ادغام گشتند.
نادرشاه افشار (از سال ۱۱۱۵ تا سال ۱۱۲۶ خورشیدی)