ژان شاردن (به فرانسوی: Jean Chardin) (۱۶ نوامبر ۱۶۴۳–۵ ژانویهٔ ۱۷۱۳) جواهرفروش و جهانگرد فرانسوی بود که کتاب ۱۰ جلدی «سفرهای سِر ژان شاردن» به عنوان یکی از بهترینِ کارهای پژوهشگران غربی دربارهٔ ایران و خاور نزدیک برشمرده می شود. این کتاب برای اولین بار در ایران با نام «سیاحتنامه شاردن» با ترجمه محمد عباسی توسط مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر در سال ۱۳۳۵ منتشر شده است.
سفرنامهٔ شاردن، به کوشش کریم سخنور، تهران: امیرکبیر، ۱۳۳۵، انتشارات آواژه ابریشمی: خانه تاریخ و تصویر ابریشمی، ۱۳۹۴؛ ۸۰ صفحه. (ترجمه بخشی از کتاب که به بخش آذربایجان شرقی پرداخته است)
سفرنامهٔ شاردن: ق‍س‍م‍ت اصفهان ، ت‍رج‍م‍هٔ ح‍س‍ی‍ن ع‍ری‍ض‍ی، به کوشش م‍رت‍ض‍ی ت‍ی‍م‍وری، با م‍ق‍دم‍هٔ ف‍ض‍ل الله ص‍ل‍وات‍ی، تهران: ن‍گ‍اه، ۱۳۶۲، اصفهان: ن‍ش‍ر گ‍ل ه‍ا، ۱۳۷۹؛ ۲۱۱ صفحه.
سفرنامهٔ شاردن: ب‍رگ‍زی‍ده و ش‍رح ، ران‍ل‍د داب‍ل‍ی‍و ف‍ری‍ر، ترجمه ح‍س‍ی‍ن ه‍ژب‍ری‍ان و ح‍س‍ن اس‍دی، تهران: ن‍ش‍ر و پ‍ژوه‍ش ف‍رزان روز، چاپ اول: ۱۳۸۴، چاپ سوم: ۱۳۹۶؛ ۳۷۴ صفحه.
ش‍رح ت‍اج گ‍ذاری شاه س‍ل‍ی‍م‍ان ص‍ف‍وی و وق‍ای‍ع دو سال ب‍ع‍د، ت‍أل‍ی‍ف شاردن فرانسوی، ت‍رج‍م‍هٔ ع‍ل‍ی رض‍ا (م‍ت‍رج‍م ال‍س‍ل‍طن‍ه)، تهران: مطبعه طهران، ۱۳۳۱ ق= ۱۲۸۹؛ ۱۵۲ صفحه.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۸، ۹ و ۱۰)، تهران، ۱۳۴۵.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۳ و ۴)، تهران، بی تا.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، با ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍اری‍خ‍ی و ف‍ره‍ن‍گ اص‍طلاح‍ات و ف‍ه‍ارس ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۵ و ۶)، تهران: ۱۳۳۸.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، با ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍اری‍خ‍ی و ف‍ره‍ن‍گ اص‍طلاح‍ات و ف‍ه‍ارس ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۳، ۴ و ۷)، تهران: بی تا.
سفر به قطب شمال (به انضمام دو کتاب دیگر)، روژه روسل، پل شاک، و ژان شاردن، ترجمه و اقتباس ذبیح الله منصوری، تهران: زرین، ۱۳۷۶؛ صفحات ۲۳۵–۳۱۵: صفحات منتشرنشده ای از سیاحتنامه شاردن.
ژان شاردن در سال ۱۶۴۳ میلادی، در شهر پاریس متولد گردید و در همان محل به تحصیل پرداخت. پدرش جواهرساز بود و او از کودکی آشنایی با سنگهای قیمتی و فن جواهرسازی را آموخت.
خانوادهٔ او که از فرقهٔ پروتستان هوگِنو بودند، با کلیسای کاتولیک و مقامات رسمی فرانسه مشکل داشتند، به همین روی، او علاقه ای به ماندن در فرانسه نداشت و در ۲۲ سالگی نخستین سفر خود را آغاز کرد که در این سفر ۶ ساله (۱۶۶۴–۱۶۶۵ م) ایران بیش از دیگر کشورها توجه او را به خود جلب نمود.
در سفر دومش (۱۷ ماه اوت ۱۶۷۱ م) که خانم بازرگانی به نام لسکو او را همراهی می کرد، و سرانجام در تابستان ۱۶۷۳ م. به اصفهان رسیدند و تا سال ۱۶۷۷ م. در این شهر اقامت کردند. سپس به هندوستان رفته و پس از دو سال آنجا را به مقصد اروپا ترک کرد. این سفر آخرین سفر او به ایران بود. او لقب «تاجرشاه» را از شاه عباس دوّم دریافت کرده بود.
سفرنامهٔ شاردن، به کوشش کریم سخنور، تهران: امیرکبیر، ۱۳۳۵، انتشارات آواژه ابریشمی: خانه تاریخ و تصویر ابریشمی، ۱۳۹۴؛ ۸۰ صفحه. (ترجمه بخشی از کتاب که به بخش آذربایجان شرقی پرداخته است)
سفرنامهٔ شاردن: ق‍س‍م‍ت اصفهان ، ت‍رج‍م‍هٔ ح‍س‍ی‍ن ع‍ری‍ض‍ی، به کوشش م‍رت‍ض‍ی ت‍ی‍م‍وری، با م‍ق‍دم‍هٔ ف‍ض‍ل الله ص‍ل‍وات‍ی، تهران: ن‍گ‍اه، ۱۳۶۲، اصفهان: ن‍ش‍ر گ‍ل ه‍ا، ۱۳۷۹؛ ۲۱۱ صفحه.
سفرنامهٔ شاردن: ب‍رگ‍زی‍ده و ش‍رح ، ران‍ل‍د داب‍ل‍ی‍و ف‍ری‍ر، ترجمه ح‍س‍ی‍ن ه‍ژب‍ری‍ان و ح‍س‍ن اس‍دی، تهران: ن‍ش‍ر و پ‍ژوه‍ش ف‍رزان روز، چاپ اول: ۱۳۸۴، چاپ سوم: ۱۳۹۶؛ ۳۷۴ صفحه.
ش‍رح ت‍اج گ‍ذاری شاه س‍ل‍ی‍م‍ان ص‍ف‍وی و وق‍ای‍ع دو سال ب‍ع‍د، ت‍أل‍ی‍ف شاردن فرانسوی، ت‍رج‍م‍هٔ ع‍ل‍ی رض‍ا (م‍ت‍رج‍م ال‍س‍ل‍طن‍ه)، تهران: مطبعه طهران، ۱۳۳۱ ق= ۱۲۸۹؛ ۱۵۲ صفحه.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۸، ۹ و ۱۰)، تهران، ۱۳۴۵.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۳ و ۴)، تهران، بی تا.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، با ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍اری‍خ‍ی و ف‍ره‍ن‍گ اص‍طلاح‍ات و ف‍ه‍ارس ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۵ و ۶)، تهران: ۱۳۳۸.
س‍ی‍اح‍ت‍ن‍ام‍هٔ شاردن ، با ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍وض‍ی‍ح‍ات ل‍غ‍وی و ت‍اری‍خ‍ی و ف‍ره‍ن‍گ اص‍طلاح‍ات و ف‍ه‍ارس ترجمه محمد عباسی، دائ‍ره ال‍م‍ع‍ارف ت‍م‍دن ایران (جلد ۳، ۴ و ۷)، تهران: بی تا.
سفر به قطب شمال (به انضمام دو کتاب دیگر)، روژه روسل، پل شاک، و ژان شاردن، ترجمه و اقتباس ذبیح الله منصوری، تهران: زرین، ۱۳۷۶؛ صفحات ۲۳۵–۳۱۵: صفحات منتشرنشده ای از سیاحتنامه شاردن.
ژان شاردن در سال ۱۶۴۳ میلادی، در شهر پاریس متولد گردید و در همان محل به تحصیل پرداخت. پدرش جواهرساز بود و او از کودکی آشنایی با سنگهای قیمتی و فن جواهرسازی را آموخت.
خانوادهٔ او که از فرقهٔ پروتستان هوگِنو بودند، با کلیسای کاتولیک و مقامات رسمی فرانسه مشکل داشتند، به همین روی، او علاقه ای به ماندن در فرانسه نداشت و در ۲۲ سالگی نخستین سفر خود را آغاز کرد که در این سفر ۶ ساله (۱۶۶۴–۱۶۶۵ م) ایران بیش از دیگر کشورها توجه او را به خود جلب نمود.
در سفر دومش (۱۷ ماه اوت ۱۶۷۱ م) که خانم بازرگانی به نام لسکو او را همراهی می کرد، و سرانجام در تابستان ۱۶۷۳ م. به اصفهان رسیدند و تا سال ۱۶۷۷ م. در این شهر اقامت کردند. سپس به هندوستان رفته و پس از دو سال آنجا را به مقصد اروپا ترک کرد. این سفر آخرین سفر او به ایران بود. او لقب «تاجرشاه» را از شاه عباس دوّم دریافت کرده بود.
wiki: ژان شاردن