اولیویا دی هاویلند

اولیویا مری دی هاویلند (به انگلیسی: Olivia Mary de Havilland) (زادهٔ ۱ ژوئیه ۱۹۱۶ در توکیو) هنرپیشه بریتانیایی-آمریکایی برنده جایزه اسکار شناخته شده برای نقش های اوایل است و از وی والدینی انگلیسی در توکیو متولد شد، دی هاویلند و خواهر کوچکترش جون فونتین در سال ۱۹۱۹ به کالیفرنیا نقل مکان نمودند. او در نقش «ملانی همیلتون» در بر باد رفته (۱۹۳۹)، نقش مقابل ارول فلین شامل ماجراهای رابین هود (۱۹۳۸)، شهر داج (۱۹۳۹)، ردپای سانتا فه (۱۹۴۰)، و آنان چکمه به پا مردند (۱۹۴۱) ظاهر شد
برنده بهترین بازیگر نقش اول زن گلدن گلوب - وارثه ۱۹۴۹
او یکی از آخرین بازماندگان سینمای کلاسیک هالیوود می باشد. در سال ۲۰۱۵ وی پیرترین بازیگر در قید حیاتی است که برنده جایزه اسکار شده است وی همچنین آخرین بازیگر باقی مانده از بین هنرپیشگان اصلی فیلم کلاسیک بر باد رفته می باشد.
دی هاویلند و خواهر فونتین تنها دو خویشاوندی هستند که برنده جایزه اسکار نقش اول شده اند. وی همچنین جایزه هیئت ملی بازبینی فیلم، جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک، روبان نقره ای اتحادیه ملی روزنامه نگاران سینمایی ایتالیا و جایزه ولپی جشنواره فیلم بخاطر ایفای نقش در فیلم گودال مار (۱۹۴۸) دریافت نموده است. جایزه گلدن گلوب بخاطر ایفای نقش در وارثه در ۱۹۵۰ و برای آناستازیا: در ۱۹۸۷ به وی اعطا شده است. بخاطر فعالیت هایش در سینما، به دریافت یک ستاره در پیاده رو شهرت هالیوود، مفتخر شده است.
اولیویا دی هاویلند در ۱ ژوئیه ۱۹۱۶ از والدینی بریتانیایی در توکیو، ژاپن به دنیا آمد. پدر وی «والتر آگوستوس» (۱۹۶۸–۱۸۷۲) دانشگاه کمبریج تحصیل کرده بود و به عنوان پروفسور زبان انگلیسی در دانشگاه سلطنتی تدریس می نمود و مادرش «لیلیان آگوستا» (۱۹۷۵–۱۸۸۶) نیز در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک لندن تحصیل نموده بود و هنرپیشه تئاتر بود هنگامی که به همراه همسرش به توکیو نقل مکان نمود. مادرش نیز در دهه ۱۹۴۰ هنگامی که دخترانش به شهرت رسیدند با نام هنری «لیلیان فونتین» به عرصه نمایش بازگشت.