مترادف برنده : بران، برا، تند، تیز، قاطع ، موثر، کاری، زایل کننده | پیروز، فاتح، قهرمان، حامل
متضاد برنده : کند | بازنده
برنده
مترادف برنده : بران، برا، تند، تیز، قاطع ، موثر، کاری، زایل کننده | پیروز، فاتح، قهرمان، حامل
متضاد برنده : کند | بازنده
فارسی به انگلیسی
winner, highest bidder, bearer, carrier, winning
cuffing, sharp, incisive, [informal] digestive
bearer, biting, gainer, incisive, keen, winning, remover, trenchant, victor, victorious, winner
فارسی به عربی
حاد , فائز , فوز
مترادف و متضاد
۱. پیروز، فاتح، قهرمان
۲. حامل ≠ بازنده
بران، برا، تند، تیز ≠ کند
قاطع
پیروز، فاتح، قهرمان ≠ بازنده
حامل
برنده، فاتح، برنده بازی
برنده، نوعی کرجی، الت تراش، دندان پیش
برنده
برنده
دلکش، برنده
تیز، قاطع، برنده، نافذ، دندان پیشین، ثنایا
رسانا، برنده
قطعی، تیز، سخت، قاطع، برنده، نافذ، بران
برنده، بیرون برنده، خروجی
۱. بران، برا، تند، تیز
۲. قاطع ≠ کند
۳. موثر، کاری
۴. زایلکننده
فرهنگ فارسی
( اسم . بریدن ) ۱- آنکه چیزی را قطع کند کسی که چیزی را ببرد . ۲- آلتی تند و تیز و برا : تیغ برنده .
نعت فاعلی از بریدن قطع کننده .
نعت فاعلی از بریدن قطع کننده .
فرهنگ معین
(بَ رَ دِ ) (ص . ) ۱ - دارای برد. ۲ - پیروز، موفق .
(بُ رَّ دِ ) (ص . ) ۱ - دارای ویژگی یا توانایی بریدن . ۲ - تیز، بران . ۳ - جدی ، مؤثر و سخت .
(بُ رَّ دِ ) (ص . ) ۱ - دارای ویژگی یا توانایی بریدن . ۲ - تیز، بران . ۳ - جدی ، مؤثر و سخت .
(بَ رَ دِ) (ص .) 1 - دارای برد. 2 - پیروز، موفق .
(بُ رَّ دِ) (ص .) 1 - دارای ویژگی یا توانایی بریدن . 2 - تیز، بران . 3 - جدی ، مؤثر و سخت .
لغت نامه دهخدا
برنده. [ ب َ رَ دَ / دِ ] ( نف ، اِ ) نعت فاعلی از بردن. باربردار. ( ناظم الاطباء ). حمل کننده. حامل. آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. ( فرهنگ فارسی معین ) :
همه پاک رستم به بهمن سپرد
برنده به گنجور او برشمرد.
یکی شاد کن دل ، بر ایرج نگر.
- برنده سر دیو ؛ حامل رأس الغول که یکی از صور فلکی است. رجوع به حامل رأس الغول شود.
|| مقابل بازنده.( یادداشت دهخدا ). آنکه بُرْد با او باشد، چون برنده در مسابقه و برنده در مناقصه و غیره. کسی که در قمار یا مسابقه یا بازی پیروز گردد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ورق برنده ؛ آتو، در بازی قمار و به مجاز در سیاست.
|| دلیل و راهنما. || کشش ، که به عربی جذبه گویند. ( از آنندراج ). || مؤثر و عامل و کننده. ( ناظم الاطباء ). || پروانه ، که شبها خود را به شعله شمع و چراغ زند. ( از برهان ) ( از آنندراج ). پرنده. و رجوع به پرنده شود.
برنده. [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] ( نف ) نعت فاعلی از بریدن. قطعکننده. ( آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. ( فرهنگ فارسی معین ). جازح. حاذم. خَدِب. صارم. عَضب. فاصل. قاضب. قاطع. قُرصوف. قَصّال. قطّاع. هَذّ.هَذاهِذ. هَذوذ. هَذهاذ. ( منتهی الارب ) :
چو خستو نیاید نبندد کمر
ببرّم میانش به برّنده ار.
به چربی عقاب آرد از تیره میغ.
که نرمی کند تیغ برّنده کند.
ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
همه پاک رستم به بهمن سپرد
برنده به گنجور او برشمرد.
فردوسی.
برنده بدو گفت کای تاجوریکی شاد کن دل ، بر ایرج نگر.
فردوسی.
سَحبان ؛ نیک برنده. ( از منتهی الارب ).- برنده سر دیو ؛ حامل رأس الغول که یکی از صور فلکی است. رجوع به حامل رأس الغول شود.
|| مقابل بازنده.( یادداشت دهخدا ). آنکه بُرْد با او باشد، چون برنده در مسابقه و برنده در مناقصه و غیره. کسی که در قمار یا مسابقه یا بازی پیروز گردد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ورق برنده ؛ آتو، در بازی قمار و به مجاز در سیاست.
|| دلیل و راهنما. || کشش ، که به عربی جذبه گویند. ( از آنندراج ). || مؤثر و عامل و کننده. ( ناظم الاطباء ). || پروانه ، که شبها خود را به شعله شمع و چراغ زند. ( از برهان ) ( از آنندراج ). پرنده. و رجوع به پرنده شود.
برنده. [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] ( نف ) نعت فاعلی از بریدن. قطعکننده. ( آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. ( فرهنگ فارسی معین ). جازح. حاذم. خَدِب. صارم. عَضب. فاصل. قاضب. قاطع. قُرصوف. قَصّال. قطّاع. هَذّ.هَذاهِذ. هَذوذ. هَذهاذ. ( منتهی الارب ) :
چو خستو نیاید نبندد کمر
ببرّم میانش به برّنده ار.
فردوسی.
زبانش بکردار برّنده تیغبه چربی عقاب آرد از تیره میغ.
فردوسی.
تواضع کن ای دوست با خصم تندکه نرمی کند تیغ برّنده کند.
سعدی.
أجْوَب ؛ برنده تر. ( منتهی الارب ). ذابِح ؛ گلوبرنده. ( دهار ). صَروم ؛ نیک برنده. قصّاب ؛ برنده گوشت و روده و جز آن. هذّاذ؛ نیک برنده. ( از منتهی الارب ). || تیز. حدید. بران. ( یادداشت دهخدا ). آلتی تند و تیز و برا: تیغ برنده. ( فرهنگ فارسی معین ). || گوارا و هاضم : آب برنده ؛ گوارنده. ( از آنندراج ).که زود گوارد طعام را. محلل. گوارنده. || سخت سرد: آبی برنده. ( از یادداشت دهخدا ). || سخت ترش : سرکه برنده. ( از یادداشت دهخدا ). || محوکننده. زداینده. ساینده. کاهنده ، چنانکه اسید و ترش و جز آنها. || کاری :ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
برنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) :
همه پاک رستم به بهمن سپرد
برنده به گنجور او برشمرد.
برنده بدو گفت کای تاجور
یکی شاد کن دل ، بر ایرج نگر.
سَحبان ؛ نیک برنده . (از منتهی الارب ).
- برنده ٔ سر دیو ؛ حامل رأس الغول که یکی از صور فلکی است . رجوع به حامل رأس الغول شود.
|| مقابل بازنده .(یادداشت دهخدا). آنکه بُرْد با او باشد، چون برنده در مسابقه و برنده در مناقصه و غیره . کسی که در قمار یا مسابقه یا بازی پیروز گردد. (فرهنگ فارسی معین ).
- ورق برنده ؛ آتو، در بازی قمار و به مجاز در سیاست .
|| دلیل و راهنما. || کشش ، که به عربی جذبه گویند. (از آنندراج ). || مؤثر و عامل و کننده . (ناظم الاطباء). || پروانه ، که شبها خود را به شعله ٔ شمع و چراغ زند. (از برهان ) (از آنندراج ). پرنده . و رجوع به پرنده شود.
همه پاک رستم به بهمن سپرد
برنده به گنجور او برشمرد.
فردوسی .
برنده بدو گفت کای تاجور
یکی شاد کن دل ، بر ایرج نگر.
فردوسی .
سَحبان ؛ نیک برنده . (از منتهی الارب ).
- برنده ٔ سر دیو ؛ حامل رأس الغول که یکی از صور فلکی است . رجوع به حامل رأس الغول شود.
|| مقابل بازنده .(یادداشت دهخدا). آنکه بُرْد با او باشد، چون برنده در مسابقه و برنده در مناقصه و غیره . کسی که در قمار یا مسابقه یا بازی پیروز گردد. (فرهنگ فارسی معین ).
- ورق برنده ؛ آتو، در بازی قمار و به مجاز در سیاست .
|| دلیل و راهنما. || کشش ، که به عربی جذبه گویند. (از آنندراج ). || مؤثر و عامل و کننده . (ناظم الاطباء). || پروانه ، که شبها خود را به شعله ٔ شمع و چراغ زند. (از برهان ) (از آنندراج ). پرنده . و رجوع به پرنده شود.
برنده . [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بریدن . قطعکننده . (آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. (فرهنگ فارسی معین ). جازح . حاذم . خَدِب . صارم . عَضب . فاصل . قاضب . قاطع. قُرصوف . قَصّال . قطّاع . هَذّ.هَذاهِذ. هَذوذ. هَذهاذ. (منتهی الارب ) :
چو خستو نیاید نبندد کمر
ببرّم میانش به برّنده ار.
زبانش بکردار برّنده تیغ
به چربی عقاب آرد از تیره میغ.
تواضع کن ای دوست با خصم تند
که نرمی کند تیغ برّنده کند.
أجْوَب ؛ برنده تر. (منتهی الارب ). ذابِح ؛ گلوبرنده . (دهار). صَروم ؛ نیک برنده . قصّاب ؛ برنده ٔ گوشت و روده و جز آن . هذّاذ؛ نیک برنده . (از منتهی الارب ). || تیز. حدید. بران . (یادداشت دهخدا). آلتی تند و تیز و برا: تیغ برنده . (فرهنگ فارسی معین ). || گوارا و هاضم : آب برنده ؛ گوارنده . (از آنندراج ).که زود گوارد طعام را. محلل . گوارنده . || سخت سرد: آبی برنده . (از یادداشت دهخدا). || سخت ترش : سرکه ٔ برنده . (از یادداشت دهخدا). || محوکننده . زداینده . ساینده . کاهنده ، چنانکه اسید و ترش و جز آنها. || کاری :
ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
|| پیماینده . طی کننده :
یکی دشت پیمای برنده راغ
به دیدار و رفتار زاغ و نه زاغ .
چو خستو نیاید نبندد کمر
ببرّم میانش به برّنده ار.
فردوسی .
زبانش بکردار برّنده تیغ
به چربی عقاب آرد از تیره میغ.
فردوسی .
تواضع کن ای دوست با خصم تند
که نرمی کند تیغ برّنده کند.
سعدی .
أجْوَب ؛ برنده تر. (منتهی الارب ). ذابِح ؛ گلوبرنده . (دهار). صَروم ؛ نیک برنده . قصّاب ؛ برنده ٔ گوشت و روده و جز آن . هذّاذ؛ نیک برنده . (از منتهی الارب ). || تیز. حدید. بران . (یادداشت دهخدا). آلتی تند و تیز و برا: تیغ برنده . (فرهنگ فارسی معین ). || گوارا و هاضم : آب برنده ؛ گوارنده . (از آنندراج ).که زود گوارد طعام را. محلل . گوارنده . || سخت سرد: آبی برنده . (از یادداشت دهخدا). || سخت ترش : سرکه ٔ برنده . (از یادداشت دهخدا). || محوکننده . زداینده . ساینده . کاهنده ، چنانکه اسید و ترش و جز آنها. || کاری :
ز دارا چو روی زمین پاک شد
ترا زهربرّنده تریاک شد.
فردوسی .
|| پیماینده . طی کننده :
یکی دشت پیمای برنده راغ
به دیدار و رفتار زاغ و نه زاغ .
اسدی .
فرهنگ عمید
۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.
۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.
۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
۱. دارای توانایی برای بریدن، تیز.
۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها، قاطع.
۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.
۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها، قاطع.
۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.
۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
دانشنامه عمومی
برنده (فیلم). برنده فیلم کوتاه ایرانی به کارگردانی امیر نادری و محصول سال ۱۳۵۷ است.این فیلم ناتمام است.
کارگردان: امیر نادری
کارگردان: امیر نادری
wiki: برنده (فیلم)
واژه نامه بختیاریکا
( بُرّنده ) اَنجِنا؛چَقّو؛ چَینا
بَرَک؛ آرک برک
فِر
بَرا
( بُرّنده ) چَینا
بَرَک؛ آرک برک
فِر
بَرا
( بُرّنده ) چَینا
جدول کلمات
تیز
پیشنهاد کاربران
بران، برا، تند، تیز، قاطع، موثر، کاری، زایل کننده | پیروز، فاتح، قهرمان، حامل
حاد
برنده جایزه: winner
برنده بیماری: carrier
کسی که چیزی را از جایی به جایی دیگر می برد.
برنده بیماری: carrier
کسی که چیزی را از جایی به جایی دیگر می برد.
برّا
کلمات دیگر: