تشیید

استوارکردن، برافراشتن، بلندکردن دیوار
۱-( مصدر ) استوار کردن مستحکم کرن . ۲- بلند کردن بر افراشتن ( دیواره بناو غیره ) . ۲- ( اسم ) استواری استحکام .

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - استوار کردن . ۲ - بلند کردن ، برافراشتن .

تشیید. [ ت َش ْ ] ( ع مص ) بلند کردن بنا. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). برافراشتن چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). برافراشتن بنا. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || مجازاً بمعنی استوار و محکم کردن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). استواری و افراختگی. ( ناظم الاطباء ) : ودر تشیید آن معانی قاعده ای ممهد گردانید. ( جهانگشای جوینی ). و اتباع سرگردان او از غایت شقاوت و جهالت ،تشیید آن اساس و اتمام آن ابتدا نکردند. ( جهانگشای جوینی ). || شیداندود کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). انداییدن دیوار با آهک و گچ و جز آن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || بوی خوش به تن مالیدن. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تشید شود.

استوار کردن، برافراشتن، بلند کردن دیوار یا ساختمان.