خودفروش

( صفت ) ۱ - آنکه خود را در معرض استفاد. شهوت کسان قرار دهد و از آنجا کسب معاش کند . ۲ - متکبر خود پرست .
لاف زننده گزاف گوینده

( ~. فُ ) (ص فا. ) آن که خود را در معرض استفادة شهوت دیگران قرار دهد و از این طریق کسب معاش کند، فاحشه ، روسپی .

خودفروش. [ خوَدْ / خُدْ ف ُ ] ( نف مرکب ) لاف زننده. گزاف گوینده. فخریه کننده. ( ناظم الاطباء ). متکبر. آنکه از خود بیجهت راضی است. خودنما :
گفتیم ای خودفروش خود چه متاعی بگو
گر بخری شبچراغ گر بفروشی خزف.در میان صومعه سالوس پردعوی منم
خرقه پوش خودفروش خالی از معنی منم.بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خودفروشان را بکوی می فروشان راه نیست.می خوار و رند باش ولی خودنما مباش
می نوش در طریقت ما به زخودفروش.|| زن فاحشه که خود را در معرض فروش قرار می دهد.

۱. = روسپی
۲. [قدیمی] خودنما، خودستا، لاف زن: بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بُوَد / خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست (حافظ: ۱۶۰ ).