سریال

سریال (ادبیات). سریال (انگلیسی: Serial) در ادبیات، شکلی از انتشار است که در آن، یک اثر واحد به صورت بخش بخش منتشر می شود. برای نمونه، یک رمان در بخش های متوالی به صورت نسخه های جدا از هم یا به صورت بخش های دنباله دار در مجله یا روزنامه و به صورت انتشار دوره ای چاپ می شود.
پاورقی
برنامه تلویزیونی
در قرن هفدهم میلادی، رشد شکل های قابل حمل حروف چاپی منجر به انتشار داستان های اغلب، جدا از هم مانند آرتامن یا کورش بزرگ شد. در همان زمان، کتاب هنوز محصولی گران قیمت بود و ناشران، برای کاهش هزینه ها و رونق بخشیدن به بازار، آثار بزرگ و مفصل را در نسخه های ارزان تری به نام جزوه منتشر می کردند.
رونق داستان های سریالی در میان عامه، عموماً در دوره ویکتوریا رخ داد که در اثر ترکیب چند عامل رخ داد: افزایش سواد، پیشرفت فناوری چاپ و بهتر شدن اوضاع توزیع و اقتصاد. بسیاری از آثار بزرگ ادبی در این دوره، اول بار به صورت نسخه های ماهانه یا هفتگی، در مجلات یا روزنامه ها پدیدار شدند. موفقیت بزرگ آقای پیکویک اثر چارلز دیکنز در ۱۸۳۶، به رونق گرفتن شکل انتشار دوره ای و سریالی ادبیات، کمک شایانی کرد. در آن دوره، تمایز مشخصی بین ادبیات باکیفیت و ادبیات بازاری (تجاری) وجود نداشت. در کشورهای آلمانی زبان، رمان های سریالی به صورت گسترده توسط مجله ای هفتگی به نام «دی گارتنلاوب» که تیراژی معادل ۳۸۲۰۰۰ نسخه داشت، عمومیت یافته بود. در فرانسه، الکساندر دوما و اوژن سو استادان ژانر ادبیات سریالی بودند. سه تفنگدار و کنت مونت-کریستو اول بار به صورت پاورقی منتشر شدند. کنت مونت-کریستو شامل ۱۳۹ بخش می شد. یکی از علت های طولانی و مفصل بودن رمان های سده نوزدهم، همین انتشار سریالی آن ها بود چراکه نویسندگان و ناشران، تا زمانی که داستان موفق بود و نویسندگان به ازای هر خط یا بخش، دریافتی منظمی داشتند، به کارشان ادامه می دادند.