مترادف دیدن : رویت، رمق، نظر، نگریستن
دیدن
مترادف دیدن : رویت، رمق، نظر، نگریستن
فارسی به انگلیسی
to see, to meet, to visit to sustain, to incur
behold, perceive, see, sight, watch
فارسی به عربی
ادرک , انظر , بصر , تحمل (فعل ماض ) , رویة , شاهد , عین , غصین , لاحظ , میز , نظرة , وجهة النظر
مترادف و متضاد
دریافتن، احساس کردن، دیدن، فهمیدن، پی بردن، حس کردن
دیدن
دید زدن، دیدن، بازرسی کردن، رویت کردن
پاییدن، دیدن، نگاه کردن
دیدن، از نظر گذراندن
دیدن، ملاحظه کردن، شناختن، ملتفت شدن
وانمود کردن، پاییدن، دیدن، نگاه کردن، نگریستن، چشم را بکار بردن، بنظر امدن، مراقب بودن
شهادت دادن، دیدن، گواه بودن بر
درک کردن، مشاهده کردن، دریافتن، دیدن، فهمیدن، ملاحظه کردن، حس کردن
گفتن، مشاهده کردن، دیدن، ملاحظه کردن، رعایت کردن، نظاره کردن، مراعات کردن، برپا داشتن
مشاهده کردن، دیدن، فهمیدن، ملاقات کردن، نگاه کردن
مشاهده کردن، دیدن
فرو نشاندن، تشخیص دادن، دیدن، مشخص کردن، تمیز دادن، وجه تمایز قائل شدن، تمبز دادن، دیفرانسیل گرفتن، مشهور کردن
تشخیص دادن، فاش کردن، دیدن
دیدن
دیدن
دیدن، تفکر کردن، اندیشیدن، در نظر داشتن
رویت، رمق، نظر، نگریستن
فرهنگ فارسی
نگریستن، دیدارکردن، نظر، بصیرت، بیننده، بینش
( مصدر ) ( دید بیند خواهد دید ببین بیننده بینا دیده بینش ) ۱ - نگاه کردن نگریستن . ۲ - زیارت کردن . ۳ - عیادت کردن .
مصدر دیگر آن به قیاس بینیدن و اسم مصدرش بینش است .
( مصدر ) ( دید بیند خواهد دید ببین بیننده بینا دیده بینش ) ۱ - نگاه کردن نگریستن . ۲ - زیارت کردن . ۳ - عیادت کردن .
مصدر دیگر آن به قیاس بینیدن و اسم مصدرش بینش است .
فرهنگ معین
(دَ) [ په . ] (مص م .) 1 - نگاه کردن . 2 - زیارت کردن . 3 - عیادت کردن . 4 - صلاح دانستن ، مصلحت دیدن .
(دَ دَ) [ ع . دیدان ] (اِ.) خوی ، عادت ، روش .
(دَ ) [ په . ] (مص م . ) ۱ - نگاه کردن . ۲ - زیارت کردن . ۳ - عیادت کردن . ۴ - صلاح دانستن ، مصلحت دیدن .
(دَ دَ ) [ ع . دیدان ] (اِ. ) خوی ، عادت ، روش .
(دَ دَ ) [ ع . دیدان ] (اِ. ) خوی ، عادت ، روش .
لغت نامه دهخدا
دیدن. [ دی دَ] ( مص ) مصدر دیگر آن به قیاس بینیدن و اسم مصدرش بینش است. ( از یادداشت مؤلف ). نگریستن. رؤیت کردن. نگریدن. نگاه کردن. نظر انداختن. عیان. معاینه. مقابل آگهی یافتن و خبر. ابصار. لحاظ. ملاحظه. رؤیة. رؤیان. مشاهده. ( یادداشت مؤلف ). رؤیت آنچه برابر چشم است. عمل قوه بینائی و بیننده در منعکس ساختن مُبصَر در مُبصِر :
تا کی دوم از گرد در تو
کاندر تو نمی بینم چربو
ایمن بزی اکنون که بشستم
دست از تو به اشنان و کنشتو.
کی بینمت اسیر به غور اندر.
از خراسان سوی خاور می شتافت.
انکشبه او را نه عدد بود و نه مره.
مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
پنداشت همی حاسدکو باز نیاید
باز آمد تا هر شفکی ژاژ نخاید.
بانگک بر برده به ابر اندرا.
رنگ بسی گونه بر آن چادرا.
به شب بچشم کسان اندرون ببینی کاه.
بدل زاستر ماندم از خویشتن.
گفتا درست هاروت از بند رسته شد.
گویی که دوش بر وی تا روز گوه پالود.
آسمان بین و آسمانه مبین.
هی یافت زو فر شاهنشهی.
بمیدان کین با دلیران مرد.
ببیند دگر باره دیدار من.
که آن راندیدی کس اندر جهان.
ندیدم چو ضحاک من پهلوان.
بگفت آنچه گفتند و دید و شنید.
تا کی دوم از گرد در تو
کاندر تو نمی بینم چربو
ایمن بزی اکنون که بشستم
دست از تو به اشنان و کنشتو.
شهید.
ای چون مغ سه روزبگور اندرکی بینمت اسیر به غور اندر.
منجیک.
مهر دیدم بامدادان چون بتافت از خراسان سوی خاور می شتافت.
رودکی.
در راه نشابور دهی دیدم بسی خوب انکشبه او را نه عدد بود و نه مره.
رودکی.
اندی که امیر ما باز آمد پیروزمرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
پنداشت همی حاسدکو باز نیاید
باز آمد تا هر شفکی ژاژ نخاید.
رودکی.
پوپک دیدم بحوالی سرخس بانگک بر برده به ابر اندرا.
رودکی.
چادرکی دیدم رنگین بر اورنگ بسی گونه بر آن چادرا.
رودکی.
به چشمت اندر بالار ننگری تو بروزبه شب بچشم کسان اندرون ببینی کاه.
رودکی.
ستاره ندیدم ندیدم رهی بدل زاستر ماندم از خویشتن.
ابوشکور.
ناهید چون عقاب ترا دید روز صیدگفتا درست هاروت از بند رسته شد.
دقیقی.
آن ریش پر خدو بین چون ماله پت آلودگویی که دوش بر وی تا روز گوه پالود.
عماره.
تا همی آسان توانی دیدآسمان بین و آسمانه مبین.
عماره.
بدیدن فزون آمد از آگهی هی یافت زو فر شاهنشهی.
فردوسی.
مرا دیده ای روز ننگ و نبردبمیدان کین با دلیران مرد.
فردوسی.
اگر سیرنامد ز پیکار من ببیند دگر باره دیدار من.
فردوسی.
مرا از هنر موی بد در نهان که آن راندیدی کس اندر جهان.
فردوسی.
چنین گفت جمشید روشن روان ندیدم چو ضحاک من پهلوان.
فردوسی.
چو نزدیک تخت سیاوش رسیدبگفت آنچه گفتند و دید و شنید.
فردوسی.
یکی مرد بینی تو با دستگاه دیدن . [ ] (اِخ ) رجوع به محمدبن علی معروف به دیدن شود.
دیدن . [ دَ دَ ] (ع اِ) لهو و لعب . (از لسان العرب ). رجوع به دیدان شود.
دیدن . [ دَ دَ ] (ع اِ) خو و عادت . (منتهی الارب ). دأب . عادت . (اقرب الموارد). خوی . (نصاب ) (السامی فی الاسامی ). عادت . (تاج العروس ). خوی . شیمة. شنشنة. هجیر. (یادداشت مؤلف ).
دیدن . [ دی دَ] (مص ) مصدر دیگر آن به قیاس بینیدن و اسم مصدرش بینش است . (از یادداشت مؤلف ). نگریستن . رؤیت کردن . نگریدن . نگاه کردن . نظر انداختن . عیان . معاینه . مقابل آگهی یافتن و خبر. ابصار. لحاظ. ملاحظه . رؤیة. رؤیان . مشاهده . (یادداشت مؤلف ). رؤیت آنچه برابر چشم است . عمل قوه ٔ بینائی و بیننده در منعکس ساختن مُبصَر در مُبصِر :
تا کی دوم از گرد در تو
کاندر تو نمی بینم چربو
ایمن بزی اکنون که بشستم
دست از تو به اشنان و کنشتو.
ای چون مغ سه روزبگور اندر
کی بینمت اسیر به غور اندر.
مهر دیدم بامدادان چون بتافت
از خراسان سوی خاور می شتافت .
در راه نشابور دهی دیدم بسی خوب
انکشبه ٔ او را نه عدد بود و نه مره .
اندی که امیر ما باز آمد پیروز
مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
پنداشت همی حاسدکو باز نیاید
باز آمد تا هر شفکی ژاژ نخاید.
پوپک دیدم بحوالی سرخس
بانگک بر برده به ابر اندرا.
چادرکی دیدم رنگین بر او
رنگ بسی گونه بر آن چادرا.
به چشمت اندر بالار ننگری تو بروز
به شب بچشم کسان اندرون ببینی کاه .
ستاره ندیدم ندیدم رهی
بدل زاستر ماندم از خویشتن .
ناهید چون عقاب ترا دید روز صید
گفتا درست هاروت از بند رسته شد.
آن ریش پر خدو بین چون ماله ٔ پت آلود
گویی که دوش بر وی تا روز گوه پالود.
تا همی آسان توانی دید
آسمان بین و آسمانه مبین .
بدیدن فزون آمد از آگهی
هی یافت زو فر شاهنشهی .
مرا دیده ای روز ننگ و نبرد
بمیدان کین با دلیران مرد.
اگر سیرنامد ز پیکار من
ببیند دگر باره دیدار من .
مرا از هنر موی بد در نهان
که آن راندیدی کس اندر جهان .
چنین گفت جمشید روشن روان
ندیدم چو ضحاک من پهلوان .
چو نزدیک تخت سیاوش رسید
بگفت آنچه گفتند و دید و شنید.
یکی مرد بینی تو با دستگاه
رسیده کلاهش به ابر سیاه .
بدیدن کنون از شنیدن بهست
گرانمایه و شاهزاده مهست .
ز خوبی و دیدار و فر و هنر
بدانم که دیدنش بیش از خبر.
آن خوشه بین چنانکه یکی خیک پر نبید
سربسته و نبرده بدو دست هیچکس .
ای حورفش بتی که چو بینند روی تو
گویند خوبرویان ماه مناوری .
مکن امید دور و آز دراز
گردش چرخ بین چه کرمند است .
سوی باغ گل باید اکنون شدن
چه بینیم از باغ و از پنجره .
یکی خانه کرده ست فرخاردیس
که بفروزد از دیدن او روان .
بینی آن زلف سیاه از بر آن روی چو ماه
که بهر دیدنی از مهرش وجد آرم و حال .
مرا آن گوی کانرا دیده باشی
نه آن کز دیگری بشنیده باشی .
اعیان و مقدمان را بخواندند و خوارزمشاه را بدیدند و بازگشتند. (تاریخ بیهقی ).
زلف در رخسار آن دلبر چو دیدم بیقرار
می بیندازم در آتش جان و دل چون داربوی .
اگر بس بدی دیدن آشکار
ز بن نامدی دیدن دل بکار.
شنیدن چو دیدن نباشد درست .
هنرهام هرکس شنیده ست و دید
تو آن ابلهی چون کنی ناپدید.
چشمی همیت باید و گوش نو
از بهر دیدن ملک الاکبر.
دیدن ز ره چشم و شنیدن ز ره گوش
بوی از ره بینی چو مزه کام وزبان را.
دو سه دانه دیدند آنجا نهاده برداشتند و پیش تخت شاه شمیران آوردند، شاه نگاه کرد دانه سخت دید. (نوروزنامه ).
همه اندر بدی بهی دیده
همه از باد فربهی دیده .
آنکه او نیست گشت هستش دان
و آنکه خود دید بت پرستش دان .
دیدن آفتاب را در خواب
پادشه گفته اند از هر باب .
اگر سلطان در بازار عرض بیافتی به پنجاه هزاردینار مسترخص دیدی . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
آنچه اندر آینه بیندجوان
پیر اندر خشت بیند بیش از آن .
می پنداری که جان توانی دیدن
اسرار همه جهان توانی دیدن
هرگاه که بینش تو گردد بکمال
کوری خود آن زمان توانی دیدن .
هرکه با بدان بنشیند هرگز روی نیکی نبیند.
چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی است آن بینی .
- از پهلوی کسی چیزی دیدن ؛ کنایه از منفعت یافتن از وی . (بهار عجم ).
- بدیدن شدن ؛ به تماشا رفتن . به نظاره رفتن :
هیونان بهیزم کشیدن شدند
همه شهر ایران بدیدن شدند.
شه ورا دید خشمناک و درشت
بانگ برزد چنانکه او را کشت .
چو چشم صبح در هر کس که دیدی
پلاس ظلمت ازوی درکشیدی .
- در زمین دیدن ؛ به زمین نگاه کردن . سر برنداشتن . چشم بر چشم یا روی کسی ندوختن شرم را :
ز شرم اندر زمین میدید و میگفت
که دل بی عشق بود و یار بی جفت .
گفت و از شرم در زمین میدید
آنچه زآن کس نگفت و کس نشنید.
- در کس دیدن ؛ بادقت به او نگریستن . در حالات و حرکات و اندیشه ٔ او دقیق شدن :
هر که در من دید چشمش خیره ماند
زآنکه من نور تجسم دیده ام .
هیچ مبین سوی او بچشم حقارت
زانکه یکی جلد گربز است نونده .
مادر چو ز دور در پسر دید
الماس شکسته در جگر دید.
- دیدن در کسی یا در چیزی ؛ بدو نگریستن . (یادداشت مؤلف ) :
چو دید اندر اوشهریار زمن
بر افتاد از بیم بر وی جشن .
- دیدن دل ؛ بینایی و بصیرت . به نیروی خرد دریافتن چیزی :
اگر بس بدی دیدن آشکار
ز بن نامدی دیدن دل بکار
همی دیدن دل طلب هر زمان
که از دیدن دل فزاید روان .
- دیدن کردن ؛ تماشا کردن :
فغان که غمزه بی باک او نداد امان
که آن دو نرگس بیمار را کنم دیدن .
|| نگریستن . نگاه کردن . دقت کردن : دختر تختی داشت گفتی بوستانی بود... بار آن انواع یواقیت چنانکه امیراندر آن بدیدو آن را سخت بپسندید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 403). || دیدار. مرئی . منظر. (یادداشت مؤلف ). رؤیت . شکل . هیأت . چهره . رخسار :
ورا پنج دختر بد اندر نهان
همه خوب و زیبای تخت شهان
برفتن تذرو و به دیدن بهار
سراسر پر از بوی و رنگ و نگار.
زمینی همه روی او سنگلاخ
به دیدن درشت وبه پهنا فراخ .
فضل طبرخون نیافت هرگز سنجد
گرچه بدیدن چو سنجد است طبرخون .
|| ملاقات کردن . (غیاث ) (آنندراج ). لقاء. ملاقات . زیارة :
بارگی خواست شاد بهر شکار
برنشست و بشد بدیدن شار.
- دیدن کردن از کسی ؛ عیادت کردن از او. زیارت کردن او. (یادداشت مؤلف ). بملاقات او رفتن . (از آنندراج ).
- دیدن و وادیدن . رجوع به دید و وادید شود.
|| اندیشیدن . بفکر افتادن . (یادداشت مؤلف ). تدبیر کردن : مردمان گفتند فرمان تراست و صواب آن است که تو دیدی و همه با وی [ بهرام چوبینه ] بیعت کردند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
نگر تا نبینید بگریختن
نگر نا نترسید از آویختن .
پس منصور خالد را گفت چه می بینی در این کار، گفتا چون دست بدان فراز کردی تمام بر باید گرفتن . (مجمل التواریخ والقصص ). || بردن . کشیدن . یافتن . رسیدن به ... چشیدن . متحمل شدن . (یادداشت مؤلف ) :
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
اینهمه رنج و غم از خویشتنم باید دید
تا چرا طبع و دلم مایه ٔ هر ذهن و ذکاست .
دید ز سختی تن و جان آنچه دید
خورد ز تلخی دل و جان آنچه خورد.
- بلا دیدن ؛ رنج و تعب و الم دیدن . بلا کشیدن . (یادداشت مؤلف ) : پس از جنگ این میکائیل ... بسیار بلاها دید و محنتها کشید. (تاریخ بیهقی ).
- رنج دیدن ؛ تحمل رنج و تعب الم کردن . با رنج و تعب و غیره متألم شدن . (یادداشت مؤلف ). رنج کشیدن :
بسا رنجها کز جهان دیده اند
ز بهر بزرگی پسندیده اند.
بسی رنج دیدی تو از بند و چاه
نبایدت بودن بدین رزمگاه .
چندان رنج دید که جز سنگ خاره بمثل آن طاقت ندارد. (تاریخ بیهقی ).
- عذاب دیدن ؛ رنج و تعب کشیدن . رنج دیدن . رنج بردن . (یادداشت مؤلف ) :
چندیت مدح گفتم و چندی عذاب دید
گر سیم نیست باری جفتی شمم فرست .
- غم ورنج دیدن ؛ رنج کشیدن :
ز پیوند وز بند آن روزگار
غم و رنج بیند بفرجام کار.
- کیفر دیدن ؛ کیفر یافتن . به کیفر رسیدن . (یادداشت مؤلف ).
- ملامت دیدن ؛ سرزنش رسیدن به وی . تحمل ملامت کردن : پارسایی را دیدم بمحبت گرفتار... چندانکه ملامت دیدی و غرامت کشیدی ... (گلستان ).
|| توجه کردن :
ببین که میرمعزی چه خوب میگوید
حدیث هیأت پینو و شکل کعب غزال .
|| دریافتن . احساس کردن . حس کردن . درک کردن . ادراک کردن . فهمیدن . درک . (یادداشت مؤلف ). متوجه شدن . ادراک . (منتهی الارب ). احساس . (زوزنی ) (ترجمان القرآن ) :
هیچ راحت می نبینم در سرود و رود تو
جز که از فریاد و زخمه ت خلق را کاتوره خاست .
شد از شادمانی رخش ارغوان
که تن را جوان دید و دولت جوان .
بدو گفت بهرام کای نیک زن
چه بینی ز گفتار این انجمن .
چو دیدم که اندر جهان کس نبود
که با او همی دست یارست سود.
دیدن و دانستن عدل خدای
کارحکیمان و ره انبیاست .
از او [ از خونی که در زمان جمشید بار اول بدو آب انگور مخمر دادند ] پرسیدند که آن چه بود که دیروز خوردی و خویشتن را چون میدیدی ؟ گفت نمیدانم که چه بود اما خوش بود. (نوروزنامه ). جبرئیل آمد و گفت یا رسول اﷲ خدایت سلام میرساند و میگوید که خویشتن را چون می بینی گفت خویش را نیک می بینم . (قصص الانبیا ص 240). || تمیز دادن . تشخیص کردن . (یادداشت مؤلف ) :
کسی را کش توبینی درد کولنج
بکافش پشت و زو سرگین برون لنج .
بدو گفت گودرز چندین مگوی
که چندین نبینم ترا آبروی .
با دو کژدم نکرد زفتی هیچ
با دل من چراش بینم زفت .
|| پرواسیدن . پرماسیدن . (یادداشت مؤلف ). لمس کردن . دست سودن بچیزی جهت ادراک آن : لقمان را گفتند حکمت از که آموختی گفت از نابینایان که تا جایی را نبینند قدم ننهند. (گلستان ).
جهان فانی و باقی فدای شاهدو ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق می بینم .
|| شناختن . (یادداشت مؤلف ) :
دوستان را بگاه سود و زیان
بتوان دید و آزمود توان .
|| مباشرت کردن . (یادداشت مؤلف ).
- نادیدن زنی ؛ مباشرت ناکردن با او. گرد نیامدن با او : پیغامبر علیه السلام پانزده زن را بزنی کرد از جمله سیزده رابدید و دو را نادیده دست بازداشت . (مجمل التواریخ والقصص ).
|| دانستن . تصور کردن . حدس زدن . پنداشتن . گمان بردن . (یادداشت مؤلف ) :
هنرها ز یزدان نبینی همی
بچرخ فلک برنشینی همی .
بدو گفت لهراسب از من مبین
چنین بود رای جهان آفرین .
گروهی زبر فلک هشتم فلکی نهم دیدند بی حرکت . (التفهیم بیرونی ).
- از کسی چیزی را دیدن ؛ از او دانستن . نسبت بدو کردن . (یادداشت مؤلف ). از او شمردن . به او منسوب کردن :
مبادا که آید بر او برگزند
زمن بیند این پهلوان بلند.
|| عقیده داشتن . معتقد شدن . نظر دادن . نظر داشتن . ابراز رای و عقیده کردن . رای داشتن :
چه بیند بدین اندرون ژرف بین
چه گویی تو ای فیلسوف اندرین .
چنین گفت پس پهلوان با سپاه
که خلعت بدینسان فرستاده شاه
چه بینید بینندگان اندرین
چه گویم ابا شهریار زمین .
چنین گفت از آن پس به ایزدگشسب
که ای تیغزن شیر تازنده اسب
چه بینی چه گویی تو در کار ما
بود تخت شاهی سزاوار ما؟
آن دانه ها بدیشان نمود و گفت هما این دانه ها بما تحفه آورده است چه می بینید اندر این ، ما را با این دانه ها چه می باید کرد. (نوروزنامه ).
- رای دیدن ؛ اظهار عقیده کردن . نظر دادن :
برانگیخت دل آرمیده ز جای
تهمتن همان کرد کو دید رای .
|| یافتن .به دست آوردن . حاصل کردن :
به یاد آید ترا گفتار من زود
کزین آتش نبینی بهره جز دود.
|| صلاح دانستن . صلاح دیدن . مقتضی شمردن . صلاح شمردن . به مصلحت شمردن . صواب شمردن . (یادداشت مؤلف ) : و گفت [ بهرام چوبینه با سپاه ] چه بینید که ما برویم و با هرمز جنگ کنیم . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
ندیدم که بر شاه ننهفتمی
وگرنه من این راز کی گفتمی .
چو ایرانیان بر گشادند چشم
بدیدند چهر ورا پر ز خشم
برفتند پوزش کنان پیش شاه
که گر شاه بیند ببخشد گناه .
اگر شاه بیند که با موبدان
شود پیش طینوش با بخردان .
چه بینید و این را چه پاسخ دهید
بکوشید تا رای فرخ دهید.
اگر شاه بیند زرای بلند
نویسد یکی نامه ٔ پندمند.
بسیار اندیشه کردم اندرین کار تا تدبیری ساختم که شاید تو آن را بینی .او دید. (تاریخ سیستان ). بهمه حال چیزی رفته است پوشیده از من خداوند اگر بیند بنده را آگاه کند تا چه واجب است از دریافتن بجای آورده شود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 322). اگر امیر بیند در این باب فرمانی دهد چنانکه از دیانت و همت وی سزد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 37). و اگر رای عالی بیند تا بنده بدرگاه می آید و خدمتی میکند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 60)... و آنچه صلاح من در آن است و تو بینی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 30). اگر قاضی بیند درخواهد از امیر تا به دل بسیار خلق شادی افکند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 41). اگر بینی چیزی فدای خویش کنی . (تاریخ طبرستان ).
- روی دیدن ؛ صواب دانستن . مستدل شمردن :
مرا گفت بشتاب و با او بگوی
که گر زآنچه گفتم ندیدی تو روی
چنین دان که آن خود نگفتم ز بن
که من نیز بازآمدم زین سخن .
- صواب دیدن ؛ درست دانستن . مصحلت پنداشتن : یعقوب قوی گشته بود صواب استمالت کردن .
- مصلحت دیدن ؛ صلاح دانستن . صواب دانستن :
عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار
ظاهراً مصحلت وقت در آن می بینی .
پس قوم یزدانفاذار پیش او جمع آمدند و گفتند که ما مطیع و منقادیم به هرچه تو مصلحت بینی . (تاریخ قم ص 24).
- || اجازه فرمودن . (یادداشت مؤلف ).
تا کی دوم از گرد در تو
کاندر تو نمی بینم چربو
ایمن بزی اکنون که بشستم
دست از تو به اشنان و کنشتو.
شهید.
ای چون مغ سه روزبگور اندر
کی بینمت اسیر به غور اندر.
منجیک .
مهر دیدم بامدادان چون بتافت
از خراسان سوی خاور می شتافت .
رودکی .
در راه نشابور دهی دیدم بسی خوب
انکشبه ٔ او را نه عدد بود و نه مره .
رودکی .
اندی که امیر ما باز آمد پیروز
مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
پنداشت همی حاسدکو باز نیاید
باز آمد تا هر شفکی ژاژ نخاید.
رودکی .
پوپک دیدم بحوالی سرخس
بانگک بر برده به ابر اندرا.
رودکی .
چادرکی دیدم رنگین بر او
رنگ بسی گونه بر آن چادرا.
رودکی .
به چشمت اندر بالار ننگری تو بروز
به شب بچشم کسان اندرون ببینی کاه .
رودکی .
ستاره ندیدم ندیدم رهی
بدل زاستر ماندم از خویشتن .
ابوشکور.
ناهید چون عقاب ترا دید روز صید
گفتا درست هاروت از بند رسته شد.
دقیقی .
آن ریش پر خدو بین چون ماله ٔ پت آلود
گویی که دوش بر وی تا روز گوه پالود.
عماره .
تا همی آسان توانی دید
آسمان بین و آسمانه مبین .
عماره .
بدیدن فزون آمد از آگهی
هی یافت زو فر شاهنشهی .
فردوسی .
مرا دیده ای روز ننگ و نبرد
بمیدان کین با دلیران مرد.
فردوسی .
اگر سیرنامد ز پیکار من
ببیند دگر باره دیدار من .
فردوسی .
مرا از هنر موی بد در نهان
که آن راندیدی کس اندر جهان .
فردوسی .
چنین گفت جمشید روشن روان
ندیدم چو ضحاک من پهلوان .
فردوسی .
چو نزدیک تخت سیاوش رسید
بگفت آنچه گفتند و دید و شنید.
فردوسی .
یکی مرد بینی تو با دستگاه
رسیده کلاهش به ابر سیاه .
فردوسی .
بدیدن کنون از شنیدن بهست
گرانمایه و شاهزاده مهست .
فردوسی .
ز خوبی و دیدار و فر و هنر
بدانم که دیدنش بیش از خبر.
فردوسی .
آن خوشه بین چنانکه یکی خیک پر نبید
سربسته و نبرده بدو دست هیچکس .
بهرامی .
ای حورفش بتی که چو بینند روی تو
گویند خوبرویان ماه مناوری .
خسروی .
مکن امید دور و آز دراز
گردش چرخ بین چه کرمند است .
خسروی .
سوی باغ گل باید اکنون شدن
چه بینیم از باغ و از پنجره .
بونصر (از فرهنگ اسدی ).
یکی خانه کرده ست فرخاردیس
که بفروزد از دیدن او روان .
فرخی .
بینی آن زلف سیاه از بر آن روی چو ماه
که بهر دیدنی از مهرش وجد آرم و حال .
فرخی .
مرا آن گوی کانرا دیده باشی
نه آن کز دیگری بشنیده باشی .
(ویس و رامین ).
اعیان و مقدمان را بخواندند و خوارزمشاه را بدیدند و بازگشتند. (تاریخ بیهقی ).
زلف در رخسار آن دلبر چو دیدم بیقرار
می بیندازم در آتش جان و دل چون داربوی .
کشفی (از فرهنگ اسدی ).
اگر بس بدی دیدن آشکار
ز بن نامدی دیدن دل بکار.
اسدی .
شنیدن چو دیدن نباشد درست .
اسدی .
هنرهام هرکس شنیده ست و دید
تو آن ابلهی چون کنی ناپدید.
اسدی .
چشمی همیت باید و گوش نو
از بهر دیدن ملک الاکبر.
ناصرخسرو.
دیدن ز ره چشم و شنیدن ز ره گوش
بوی از ره بینی چو مزه کام وزبان را.
ناصرخسرو.
دو سه دانه دیدند آنجا نهاده برداشتند و پیش تخت شاه شمیران آوردند، شاه نگاه کرد دانه سخت دید. (نوروزنامه ).
همه اندر بدی بهی دیده
همه از باد فربهی دیده .
سنائی .
آنکه او نیست گشت هستش دان
و آنکه خود دید بت پرستش دان .
سنایی .
دیدن آفتاب را در خواب
پادشه گفته اند از هر باب .
سنائی .
اگر سلطان در بازار عرض بیافتی به پنجاه هزاردینار مسترخص دیدی . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
آنچه اندر آینه بیندجوان
پیر اندر خشت بیند بیش از آن .
مولوی .
می پنداری که جان توانی دیدن
اسرار همه جهان توانی دیدن
هرگاه که بینش تو گردد بکمال
کوری خود آن زمان توانی دیدن .
عطار.
هرکه با بدان بنشیند هرگز روی نیکی نبیند.
سعدی .
چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنی است آن بینی .
هاتف .
- از پهلوی کسی چیزی دیدن ؛ کنایه از منفعت یافتن از وی . (بهار عجم ).
- بدیدن شدن ؛ به تماشا رفتن . به نظاره رفتن :
هیونان بهیزم کشیدن شدند
همه شهر ایران بدیدن شدند.
فردوسی .
شه ورا دید خشمناک و درشت
بانگ برزد چنانکه او را کشت .
نظامی .
چو چشم صبح در هر کس که دیدی
پلاس ظلمت ازوی درکشیدی .
نظامی .
- در زمین دیدن ؛ به زمین نگاه کردن . سر برنداشتن . چشم بر چشم یا روی کسی ندوختن شرم را :
ز شرم اندر زمین میدید و میگفت
که دل بی عشق بود و یار بی جفت .
نظامی .
گفت و از شرم در زمین میدید
آنچه زآن کس نگفت و کس نشنید.
نظامی .
- در کس دیدن ؛ بادقت به او نگریستن . در حالات و حرکات و اندیشه ٔ او دقیق شدن :
هر که در من دید چشمش خیره ماند
زآنکه من نور تجسم دیده ام .
خاقانی .
هیچ مبین سوی او بچشم حقارت
زانکه یکی جلد گربز است نونده .
یوسف عروضی .
مادر چو ز دور در پسر دید
الماس شکسته در جگر دید.
نظامی .
- دیدن در کسی یا در چیزی ؛ بدو نگریستن . (یادداشت مؤلف ) :
چو دید اندر اوشهریار زمن
بر افتاد از بیم بر وی جشن .
سهیلی (از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
- دیدن دل ؛ بینایی و بصیرت . به نیروی خرد دریافتن چیزی :
اگر بس بدی دیدن آشکار
ز بن نامدی دیدن دل بکار
همی دیدن دل طلب هر زمان
که از دیدن دل فزاید روان .
اسدی .
- دیدن کردن ؛ تماشا کردن :
فغان که غمزه بی باک او نداد امان
که آن دو نرگس بیمار را کنم دیدن .
مخلص کاشی .
|| نگریستن . نگاه کردن . دقت کردن : دختر تختی داشت گفتی بوستانی بود... بار آن انواع یواقیت چنانکه امیراندر آن بدیدو آن را سخت بپسندید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 403). || دیدار. مرئی . منظر. (یادداشت مؤلف ). رؤیت . شکل . هیأت . چهره . رخسار :
ورا پنج دختر بد اندر نهان
همه خوب و زیبای تخت شهان
برفتن تذرو و به دیدن بهار
سراسر پر از بوی و رنگ و نگار.
فردوسی .
زمینی همه روی او سنگلاخ
به دیدن درشت وبه پهنا فراخ .
عنصری .
فضل طبرخون نیافت هرگز سنجد
گرچه بدیدن چو سنجد است طبرخون .
ناصرخسرو.
|| ملاقات کردن . (غیاث ) (آنندراج ). لقاء. ملاقات . زیارة :
بارگی خواست شاد بهر شکار
برنشست و بشد بدیدن شار.
عنصری .
- دیدن کردن از کسی ؛ عیادت کردن از او. زیارت کردن او. (یادداشت مؤلف ). بملاقات او رفتن . (از آنندراج ).
- دیدن و وادیدن . رجوع به دید و وادید شود.
|| اندیشیدن . بفکر افتادن . (یادداشت مؤلف ). تدبیر کردن : مردمان گفتند فرمان تراست و صواب آن است که تو دیدی و همه با وی [ بهرام چوبینه ] بیعت کردند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
نگر تا نبینید بگریختن
نگر نا نترسید از آویختن .
فردوسی .
پس منصور خالد را گفت چه می بینی در این کار، گفتا چون دست بدان فراز کردی تمام بر باید گرفتن . (مجمل التواریخ والقصص ). || بردن . کشیدن . یافتن . رسیدن به ... چشیدن . متحمل شدن . (یادداشت مؤلف ) :
گاو مسکین ز کید دمنه چه دید
وز بد زاغ بوم را چه رسید.
رودکی .
اینهمه رنج و غم از خویشتنم باید دید
تا چرا طبع و دلم مایه ٔ هر ذهن و ذکاست .
مسعودسعد.
دید ز سختی تن و جان آنچه دید
خورد ز تلخی دل و جان آنچه خورد.
مسعودسعد.
- بلا دیدن ؛ رنج و تعب و الم دیدن . بلا کشیدن . (یادداشت مؤلف ) : پس از جنگ این میکائیل ... بسیار بلاها دید و محنتها کشید. (تاریخ بیهقی ).
- رنج دیدن ؛ تحمل رنج و تعب الم کردن . با رنج و تعب و غیره متألم شدن . (یادداشت مؤلف ). رنج کشیدن :
بسا رنجها کز جهان دیده اند
ز بهر بزرگی پسندیده اند.
فردوسی .
بسی رنج دیدی تو از بند و چاه
نبایدت بودن بدین رزمگاه .
فردوسی .
چندان رنج دید که جز سنگ خاره بمثل آن طاقت ندارد. (تاریخ بیهقی ).
- عذاب دیدن ؛ رنج و تعب کشیدن . رنج دیدن . رنج بردن . (یادداشت مؤلف ) :
چندیت مدح گفتم و چندی عذاب دید
گر سیم نیست باری جفتی شمم فرست .
منجیک .
- غم ورنج دیدن ؛ رنج کشیدن :
ز پیوند وز بند آن روزگار
غم و رنج بیند بفرجام کار.
فردوسی .
- کیفر دیدن ؛ کیفر یافتن . به کیفر رسیدن . (یادداشت مؤلف ).
- ملامت دیدن ؛ سرزنش رسیدن به وی . تحمل ملامت کردن : پارسایی را دیدم بمحبت گرفتار... چندانکه ملامت دیدی و غرامت کشیدی ... (گلستان ).
|| توجه کردن :
ببین که میرمعزی چه خوب میگوید
حدیث هیأت پینو و شکل کعب غزال .
انوری .
|| دریافتن . احساس کردن . حس کردن . درک کردن . ادراک کردن . فهمیدن . درک . (یادداشت مؤلف ). متوجه شدن . ادراک . (منتهی الارب ). احساس . (زوزنی ) (ترجمان القرآن ) :
هیچ راحت می نبینم در سرود و رود تو
جز که از فریاد و زخمه ت خلق را کاتوره خاست .
رودکی .
شد از شادمانی رخش ارغوان
که تن را جوان دید و دولت جوان .
فردوسی .
بدو گفت بهرام کای نیک زن
چه بینی ز گفتار این انجمن .
فردوسی .
چو دیدم که اندر جهان کس نبود
که با او همی دست یارست سود.
فردوسی .
دیدن و دانستن عدل خدای
کارحکیمان و ره انبیاست .
ناصرخسرو.
از او [ از خونی که در زمان جمشید بار اول بدو آب انگور مخمر دادند ] پرسیدند که آن چه بود که دیروز خوردی و خویشتن را چون میدیدی ؟ گفت نمیدانم که چه بود اما خوش بود. (نوروزنامه ). جبرئیل آمد و گفت یا رسول اﷲ خدایت سلام میرساند و میگوید که خویشتن را چون می بینی گفت خویش را نیک می بینم . (قصص الانبیا ص 240). || تمیز دادن . تشخیص کردن . (یادداشت مؤلف ) :
کسی را کش توبینی درد کولنج
بکافش پشت و زو سرگین برون لنج .
طیان .
بدو گفت گودرز چندین مگوی
که چندین نبینم ترا آبروی .
فردوسی .
با دو کژدم نکرد زفتی هیچ
با دل من چراش بینم زفت .
خسروی .
|| پرواسیدن . پرماسیدن . (یادداشت مؤلف ). لمس کردن . دست سودن بچیزی جهت ادراک آن : لقمان را گفتند حکمت از که آموختی گفت از نابینایان که تا جایی را نبینند قدم ننهند. (گلستان ).
جهان فانی و باقی فدای شاهدو ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق می بینم .
حافظ.
|| شناختن . (یادداشت مؤلف ) :
دوستان را بگاه سود و زیان
بتوان دید و آزمود توان .
سنایی .
|| مباشرت کردن . (یادداشت مؤلف ).
- نادیدن زنی ؛ مباشرت ناکردن با او. گرد نیامدن با او : پیغامبر علیه السلام پانزده زن را بزنی کرد از جمله سیزده رابدید و دو را نادیده دست بازداشت . (مجمل التواریخ والقصص ).
|| دانستن . تصور کردن . حدس زدن . پنداشتن . گمان بردن . (یادداشت مؤلف ) :
هنرها ز یزدان نبینی همی
بچرخ فلک برنشینی همی .
فردوسی .
بدو گفت لهراسب از من مبین
چنین بود رای جهان آفرین .
فردوسی .
گروهی زبر فلک هشتم فلکی نهم دیدند بی حرکت . (التفهیم بیرونی ).
- از کسی چیزی را دیدن ؛ از او دانستن . نسبت بدو کردن . (یادداشت مؤلف ). از او شمردن . به او منسوب کردن :
مبادا که آید بر او برگزند
زمن بیند این پهلوان بلند.
فردوسی .
|| عقیده داشتن . معتقد شدن . نظر دادن . نظر داشتن . ابراز رای و عقیده کردن . رای داشتن :
چه بیند بدین اندرون ژرف بین
چه گویی تو ای فیلسوف اندرین .
ابوشکور.
چنین گفت پس پهلوان با سپاه
که خلعت بدینسان فرستاده شاه
چه بینید بینندگان اندرین
چه گویم ابا شهریار زمین .
فردوسی .
چنین گفت از آن پس به ایزدگشسب
که ای تیغزن شیر تازنده اسب
چه بینی چه گویی تو در کار ما
بود تخت شاهی سزاوار ما؟
فردوسی .
آن دانه ها بدیشان نمود و گفت هما این دانه ها بما تحفه آورده است چه می بینید اندر این ، ما را با این دانه ها چه می باید کرد. (نوروزنامه ).
- رای دیدن ؛ اظهار عقیده کردن . نظر دادن :
برانگیخت دل آرمیده ز جای
تهمتن همان کرد کو دید رای .
فردوسی .
|| یافتن .به دست آوردن . حاصل کردن :
به یاد آید ترا گفتار من زود
کزین آتش نبینی بهره جز دود.
(ویس و رامین ).
|| صلاح دانستن . صلاح دیدن . مقتضی شمردن . صلاح شمردن . به مصلحت شمردن . صواب شمردن . (یادداشت مؤلف ) : و گفت [ بهرام چوبینه با سپاه ] چه بینید که ما برویم و با هرمز جنگ کنیم . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
ندیدم که بر شاه ننهفتمی
وگرنه من این راز کی گفتمی .
دقیقی .
چو ایرانیان بر گشادند چشم
بدیدند چهر ورا پر ز خشم
برفتند پوزش کنان پیش شاه
که گر شاه بیند ببخشد گناه .
فردوسی .
اگر شاه بیند که با موبدان
شود پیش طینوش با بخردان .
فردوسی .
چه بینید و این را چه پاسخ دهید
بکوشید تا رای فرخ دهید.
فردوسی .
اگر شاه بیند زرای بلند
نویسد یکی نامه ٔ پندمند.
فردوسی .
بسیار اندیشه کردم اندرین کار تا تدبیری ساختم که شاید تو آن را بینی .او دید. (تاریخ سیستان ). بهمه حال چیزی رفته است پوشیده از من خداوند اگر بیند بنده را آگاه کند تا چه واجب است از دریافتن بجای آورده شود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 322). اگر امیر بیند در این باب فرمانی دهد چنانکه از دیانت و همت وی سزد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 37). و اگر رای عالی بیند تا بنده بدرگاه می آید و خدمتی میکند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 60)... و آنچه صلاح من در آن است و تو بینی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 30). اگر قاضی بیند درخواهد از امیر تا به دل بسیار خلق شادی افکند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 41). اگر بینی چیزی فدای خویش کنی . (تاریخ طبرستان ).
- روی دیدن ؛ صواب دانستن . مستدل شمردن :
مرا گفت بشتاب و با او بگوی
که گر زآنچه گفتم ندیدی تو روی
چنین دان که آن خود نگفتم ز بن
که من نیز بازآمدم زین سخن .
فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی ج 5 ص 2451).
- صواب دیدن ؛ درست دانستن . مصحلت پنداشتن : یعقوب قوی گشته بود صواب استمالت کردن .
- مصلحت دیدن ؛ صلاح دانستن . صواب دانستن :
عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار
ظاهراً مصحلت وقت در آن می بینی .
حافظ.
پس قوم یزدانفاذار پیش او جمع آمدند و گفتند که ما مطیع و منقادیم به هرچه تو مصلحت بینی . (تاریخ قم ص 24).
- || اجازه فرمودن . (یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید
نگاه کردن، نگریستن، دیدار کردن.
خوی، عادت، دٲب، روش.
خوی، عادت، دٲب، روش.
خوی؛ عادت؛ دٲب؛ روش.
نگاه کردن؛ نگریستن؛ دیدار کردن.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] دریافتن چیزی با چشم را دیدن (رؤیت؛ مشاهده) گویند. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، صوم، حج، تجارت، نکاح و شهادات سخن گفته اند.
حقیقت دیدن (رؤیت) ادراک مرئی (شی ء دیده شده) با چشم است؛ بدین جهت با نگاه کردن (نظر)- که حقیقت آن، دوختن چشم به طرف مرئی است، اعم از آنکه آن را ببیند یا نبیند- تفاوت دارد.
دیدن در باب طهارت
احکام مربوط به دیدن در باب طهارت
← دعا هنگام دیدن جنازه
احکام مربوط به دیدن در باب صلات
← دیدن امام از شرائط نماز جماعت
...
حقیقت دیدن (رؤیت) ادراک مرئی (شی ء دیده شده) با چشم است؛ بدین جهت با نگاه کردن (نظر)- که حقیقت آن، دوختن چشم به طرف مرئی است، اعم از آنکه آن را ببیند یا نبیند- تفاوت دارد.
دیدن در باب طهارت
احکام مربوط به دیدن در باب طهارت
← دعا هنگام دیدن جنازه
احکام مربوط به دیدن در باب صلات
← دیدن امام از شرائط نماز جماعت
...
wikifeqh: نگاه_کردن
گویش اصفهانی
تکیه ای: bevini
طاری: didan
طامه ای: diyan
طرقی: didan
کشه ای: didan
نطنزی: diyan
واژه نامه بختیاریکا
تی وَندن
جدول کلمات
رویت
پیشنهاد کاربران
ریشه این مصدر، دید did, تشابه زیادی با ریشه مصدر videre ( به معنی دیدن در زبان لاتین ) یعنی vid دارد.
این ریشه در کلماتی چون video، wise، vision، visual به کار رفته است.
این ریشه در کلماتی چون video، wise، vision، visual به کار رفته است.
نگاه کردن
تماشا
تماشا، رویت، رمق، نظر، نگریستن
spot
دیدن کسی پس از جستجو،
کشف کردن،
( کسی را پس از جستجو ) دیدن، شناختن
She was spotted in the water and pulled to safety
اونو تو آب دیدن و بیرون کشیدن ( جونش نجات دادن )
دیدن کسی پس از جستجو،
کشف کردن،
( کسی را پس از جستجو ) دیدن، شناختن
She was spotted in the water and pulled to safety
اونو تو آب دیدن و بیرون کشیدن ( جونش نجات دادن )
دیدَن
این واژه در مینه ی درست در پارسی به کار نمی رود ، دیدن نگاه درونی ( باطنی ) است و بُن زمان کنون آن : دین است : من دیدم ، من می دینَم.
آن چه باید برای دیدن بیرونی ( ظاهری ) یا با چشم سَر دیدن، باید به کار رود : بیدَن است و بُن کنون آن : بین
من بیدم ، من می بینَم.
دید و دین نگاهی درونی که در ادبیات پارسی ، عرفان یا هستی شناسی به چشم سِوُم ، چشم جان ، چشم غیبی یا آگاهی : آگا - هی
آگا = چشم ، هم ریشه با Auge آلمانی و عَک در اَرَبیده ی این واژه به سورت عَکس و هی/ سی/ سه که سوم است
گفته میشود و ستود و تعریف آن این است : با اندیشه و فکر دیدن یا دینیدن، بنابراین به جای بینش بهتر است دینش گفته شود.
برای دیدن با چشم سَر یا با دو چشمان مان بهتر است بیدن و بینیدن و واژه های برساخته آن به کار برده شود :
بین : بینه ، بینا ، بینش ، بیننده ، بیناک ، بینال، بینِمان، بینشگاه ، بینشمند ، بینشوَر. . .
بید : بیده ، بیدار ، بیدمان ، بیدگر ، بیدگاه. . .
برای دیدن درونی :
دین : دینه ، دینا ، دینش، دیننده، دیناک ، دینال ، دینِمان ، دینشگاه ، دینشمند ، دینشوَر. . .
دید : دیده ، دیدار ، دیدمان ، دیدگر ، دیدگاه. . .
وختی می گوییم نابینا ینی دو چشم اش کور است ولی وختی می گوییم نادینا ینی بی خِرَد ، بی عقل ، بی شعور
یا به سخنی دیگر نمی تواند با اندیشه بیانگارد و بپندارد.
این واژه در مینه ی درست در پارسی به کار نمی رود ، دیدن نگاه درونی ( باطنی ) است و بُن زمان کنون آن : دین است : من دیدم ، من می دینَم.
آن چه باید برای دیدن بیرونی ( ظاهری ) یا با چشم سَر دیدن، باید به کار رود : بیدَن است و بُن کنون آن : بین
من بیدم ، من می بینَم.
دید و دین نگاهی درونی که در ادبیات پارسی ، عرفان یا هستی شناسی به چشم سِوُم ، چشم جان ، چشم غیبی یا آگاهی : آگا - هی
آگا = چشم ، هم ریشه با Auge آلمانی و عَک در اَرَبیده ی این واژه به سورت عَکس و هی/ سی/ سه که سوم است
گفته میشود و ستود و تعریف آن این است : با اندیشه و فکر دیدن یا دینیدن، بنابراین به جای بینش بهتر است دینش گفته شود.
برای دیدن با چشم سَر یا با دو چشمان مان بهتر است بیدن و بینیدن و واژه های برساخته آن به کار برده شود :
بین : بینه ، بینا ، بینش ، بیننده ، بیناک ، بینال، بینِمان، بینشگاه ، بینشمند ، بینشوَر. . .
بید : بیده ، بیدار ، بیدمان ، بیدگر ، بیدگاه. . .
برای دیدن درونی :
دین : دینه ، دینا ، دینش، دیننده، دیناک ، دینال ، دینِمان ، دینشگاه ، دینشمند ، دینشوَر. . .
دید : دیده ، دیدار ، دیدمان ، دیدگر ، دیدگاه. . .
وختی می گوییم نابینا ینی دو چشم اش کور است ولی وختی می گوییم نادینا ینی بی خِرَد ، بی عقل ، بی شعور
یا به سخنی دیگر نمی تواند با اندیشه بیانگارد و بپندارد.
نظر کردن
ملاحظه کردن
چشم افتادن ؛ دیدن. نظر کردن. نگاه کردن :
چشم مسافر که بر جمال تو افتد
عزم رحیلش بدل شود به اقامت.
سعدی.
چشم مسافر که بر جمال تو افتد
عزم رحیلش بدل شود به اقامت.
سعدی.
رویت. . . . . نگریستن. . . . . تماشا کردن. . . . .
کلمات دیگر: