طلای سفید

طلای سفید به آلیاژی از طلا همراه با دست کم یک فلز سفیدرنگ گفته می شود. آلیاژ طلا برای ساخت طلای سفید معمولاً نیکل، منگنز، و پالادیم و در مواردی نقره، روی، پلاتین، و مس است. البته رنگ طلای سفید مرسوم در جواهرسازی رنگ واقعی این آلیاژ نیست، بلکه با روکش کردن طلا از فلز رودیم به دست می آید.
از آن جا که طلا در حالت خالص بسیار نرم است، در جواهرسازی با افزودن فلز دیگری آن را مقاوم تر می سازند. برای ساخت طلای زرد معمولاً از مس استفاده می شود اما برای طلای سفید از فلزی سفید یا نقره ای رنگ استفاده می شود. ویژگی های طلای سفید بسته به نوع و مقدار فلزی است که به طلا اضافه می شود. نیکل فلزی محکم و سخت است و در نتیجه آلیاژ طلا و نیکل برای ساخت حلقه، سنجاق و گیره مناسب است. آلیاژ طلا و پالادیم نرم تر و انعطاف پذیرتر است و برای سرویس های جواهرات و سنگ های قیمتی کاربرد دارد. گاهی فلزات دیگری مثل مس، نقره و پلاتین هم برای افزودن مقاومت و افزایش وزن طلای سفید هم به این آلیاژ اضافه می شوند.
آلیاژ طلا، نیکل، مس، روی (طلا: ۷۵۰ قسمت، نیکل: ۱۳۵، مس: ۸۵ و روی: ۳۰ قسمت) که در آن نیکل برای افزایش استحکام، مس برای افزایش چکش خوری و روی برای استحکام، و جلوگیری از زنگ زدن مس به طلا اضافه شده و همچنین آلیاژ طلا، پالادیم، نقره (طلا: ۷۵۰، پالادیم: ۲۰۰، نقره: ۵۰) از انواع متداول دیگر طلای سفید است. همچنین آلیاژ طلا و آلومینیم (۷۸٫۴۹٪ طلا و بقیه آلومینیم) برای تولید طلای ارغوانی و آلیاژ طلا و ایندیم (۴۶٫۱۷٪ طلا و ۵۳٫۸۳٪ ایندیم) برای تولید طلای آبی استفاده می شوند.
آلیاژ طلا و نیکل ارزان تر از طلا و پالادیم است اما برخی افراد به نیکل حساسیت دارند و استفاده طولانی از طلاهای حاوی نیکل در آن ها موجب بروز جوش های پوستی می شود.
در طلای سفید هم مثل طلای زرد میزان طلای خالص عیار نامیده می شود. عیار ۱۸ از ۲۴ به معنای ۱۸ قسمت طلا و ۶ قسمت فلز یا فلزات دیگر است.

[ویکی فقه] طلای سفید آمیزه ای از طلا و فلزی دیگر مثل نقره یا پلاتین است.
از آن در مسائل مستحدثه نام برده اند.
حکم استفاده طلای سفید برای مردان
در حرمت استعمال طلا برای مرد و نیز بطلان نماز مرد با آن، فرقی بین طلای سفید و طلای زرد نیست.