از شعرا و ادبای اندلس
ابن عیاش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابن عیاش. [ اِ ن ُ ع َی ْ یا ] ( اِخ ) ابوجعفر احمدبن محمد کنانی. از شعرا و ادبای اندلس. مولد او در 552 هَ.ق. بمرسیه. او در 579 بشرق سفری کرده و مدتی در حجاز و شام اقامت داشته و به سال 597 باندلس بازگشته است و در 628 پس از ابتلاء بعمی درگذشته است. او را نظیره ها بر اشعار حریری و نیز اشعار دیگری است.
دانشنامه عمومی
احمد بن محمد بن عبیدالله جوهری معروف به ابن عیّاش (وفات ۴۰۱ ه.ق) از محدثان شیعهٔ امامی است. نجاشی و ابن شاذان قمی از شاگردان او بودند. او در علم رجال تبحر داشت. به گفتهٔ نجاشی شعر نیز می سروده است. پیشه اش جواهرسازی بوده و از این رو به «جوهری» معروف بوده است. مقتضب الاثر فی النص علی الائمة اثنی عشر، الاغسال، اخبار بنی هاشم، عمل رجب، شعبان و شهر رمضان و مسائل الرجال از آثار او هستند.
wiki: ابن عیاش
کلمات دیگر: