نازپرورد

نازپرورده، نازپرور، دررفاه ونازونعمت رشدکردن
( صفت ) ۱ - کسی که در نعمت و رفاه پرورش یافته ۲ - کسی که او را بناز و نعمت بار آورده باشند و تحمل سختی و مشقات ندارد : ناز پرورد تنعم نبرد راه بدوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد . ( حافظ )

نازپرورد. [ پ َ وَ ] ( ن مف مرکب ) کسی که به ناز و نعمت بزرگ شده باشد. نازپرورده. ( فرهنگ نظام ). نازپرور. نازک طبع. نازک مزاج که تحمل سختی و شدت ندارد. که در ناز و نعمت پرورش یافته و زیسته است :
کای خواجه خوب نازپرورد
ره پرخطر است باز پس گرد.وآن ساده سرین نازپرورد
دانی که بزخم نیست درخورد.نازپرورد بکر طبع مرا
گم مکن با حجاب بازفرست.نازت بکشم که نازک اندامی
بارت ببرم که نازپروردی.ببخشای بر ناله عندلیب
الا ای گل نازپرورد من.بهار میوه چو نوروز نازپرورد است
که تا بلوغ دهان برنگیرد از پستان.نازپرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد.دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
نازپرورد وصال است مجو آزارش.چه بار است بر جان پردرد من
که خون شد دل نازپرورد من.نازپرورد هوا با نفس نتواند غزا
زن که باشد لایق معجر چه مرد مغفراست ؟