آنکه در صحرا و بیابان سیر و گردش می کند .
دشت سیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دشت سیر. [ دَ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) آنکه در صحرا و بیابان سیر و گردش می کند. ( ناظم الاطباء ). صحرا پیما. بیابان نورد. دشت پیما. دشت گرد. دشت نورد :
از سایه دشت سیر و پریشان نسازدش
گر یک نظر ز حفظ تو افتد برآفتاب.
از سایه دشت سیر و پریشان نسازدش
گر یک نظر ز حفظ تو افتد برآفتاب.
سنائی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: