وزیر زاده . پسر وزیر
دستور زاده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دستورزاده. [ دَدَ / دِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) وزیرزاده. پسر وزیر:
دستورزاده ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
حجاج تاج خواجگان بوالحسن.
دستورزاده ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
فرخی.
دستورزاده شاه ایران زمین حجاج تاج خواجگان بوالحسن.
فرخی.
کلمات دیگر: