علی موسوی

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن هاشم بن علی رضوی موسوی بغدادی نجفی . رجوع به علی رضوی .

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن ابی احمد حسین طاهربن موسی بن محمدبن موسی بن ابراهیم بن امام موسی بن جعفرالصادق (ع ) ملقب به علم الهدی و ثمانینی و ذوالثمانین و ذوالمجدین و سیدمرتضی و شریف مرتضی . رجوع به علم الهدی موسوی شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن حسین قدامه ٔ موسوی . مکنی به ابوجعفر. وی مربی و ممدوح ادیب صابر ترمذی ، و سیدی جلیل القدر و بزرگوار بود و برای تعظیم ، او را «رئیس خراسان » مینوشتند و سلطان سنجر وی را برادر خود میخواند. مسکن و موطن سیدعلی در نیشابور بود و او در خراسان ضیاع و عقار و احشام بی نهایت داشت . ادیب صابر در تهنیت آنکه سلطان ، سیدابوجعفر را برادر خطاب کرد قصیده ای سروده است که این بیت از آن است :
اگرچه بهترین خلق عالم را پسر باشد
بزرگی را پدر شد تا برادر خواند سلطانش .
و نیز سوگندنامه ای در مدح وی دارد که در شرح حال ادیب صابر نقل شده است . رجوع به ادیب صابر در همین لغت نامه شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن ابی الحسن موسوی عاملی . رجوع به علی عاملی شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن خلف بن عبدالمطلب بن حیدربن محمدبن فلاح موسوی حسینی مشعشعی حویزی . محدث و مفسر و ادیب . رجوع به علی حویزی شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن علی موسوی . متولد در جمادی الثانیه ٔ سال 1080 هَ . ق . او راست : سفرنامه ٔ حج ، که در آن شرح حال اجداد خود، حکام حویزه راآورده است . (از اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 41 ص 329).

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالحمیدبن فخاربن معد موسوی حلبی . مشهور به مرتضی . رجوع به علی مرتضی شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن رضابن محمدبن حمزه ٔ حسینی موسوی طوسی . مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن دفترخوان . رجوع به علی طوسی شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن اسماعیل بن محمدبن علی بن احمدبن هاشم بن علوی بن حسین غریفی موسوی بحرانی . فقیه و اصولی و ادیب بود. وی در سال 1264 هَ . ق . در نجف اشرف متولد شد. و نزد علی طباطبایی و راضی نجفی و محمدحسین کاظمی و جز آنان کسب دانش کرد و در سال 1302 هَ . ق . درگذشت . او را حواشیی بر کتب مختلف از قبیل التعادل و الترجیح شیخ مرتضی و حاشیه ٔ ملا کاظم است . و نیز رسالاتی در مطالب مختلف از قبیل استحاله ٔ اجتماع امر و نهی و علم جفر و رمل و غیره دارد. و منظومه هائی درباره ٔاصول عقاید و تحریر اقلیدس و فقه و منطق و مواریث وهیئت از او به جای مانده است و تألیفات دیگری نیز دارد. رجوع به اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 42 ص 30 شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن نصربن هارون بن ابی القاسم حسینی یا موسوی تبریزی . ملقب به معین الدین یا صفی الدین و متخلص به قاسم و مشهور به قاسمی و شاه قاسم . عارف قرن نهم هَ . ق . رجوع به قاسم انوار شود.

علی موسوی . [ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ملقب به صدرالملک . در طبقات ناصری آمده است که مهذب الدین وزیر در نزد سلطان معزالدین بهرامشاه بن التمش از بدرالدین سنقر سعایت و غیبت کرد و ذهن سلطان را نسبت به او مشوش ساخت . سنقر چون تغییر عقیده ٔ سلطان را نسبت به خود فهمید خواست که معزالدین را از سلطنت براند و یکی از برادران او را بر آن مسند بنشاند.و در روز دوشنبه هفدهم صفر سال 639 هَ . ق . جمعی ازبزرگان را که با او متفق بودند در خانه ٔ صدرالملک علی موسوی که مشرف ممالک بود گرد آورد و صدرالملک را به طلب مهذب الدین وزیر فرستاد تا او را نیز شاید بتواند با خود هم عقیده سازد. مهذب الدین موضوع پیشنهاد صدرالملک علی را مخفیانه برای سلطان معزالدین فرستاد و از او خواست تا وقتی این مفسدان از آن خانه متفرق نشده اند آنان را مجازات کند و سلطان نیز چنین کرد. رجوع به حبیب السیر چ کتابخانه ٔ خیام ج 1 ص 621 شود.

علی موسوی . [ ع َی ِ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالحسین بن سلطان موسوی حسینی . وی فقیه و محدث و ادیب و شاعر و نویسنده بود و در سال 895 هَ . ق . حیات داشت . او راست : دفع الملامة عن علی علیه السلام فی ترکه الامامة. (از معجم المؤلفین ).

علی موسوی .[ ع َ ی ِ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن حسین بن ابی الحسن موسوی عاملی جبعی بحرانی . ملقب به نورالدین . فقیه بود و در سال 1068 هَ . ق . در مکه درگذشت . او راست : 1- الانوار البهیة علی رسالة الاثنی عشریه ٔ بهاء عاملی . 2- غررالجامع علی مختصر النافع، در فقه شیعه . 3- غنیةالمسافر عن المنادم و المسافر فی الاخبار و النوادر. 4- الفؤاد و الشواهد المکیة فی مداحض حجج الخیالات المدنیة. و نیز او را اشعاری است . (از معجم المؤلفین ).