کلمه جو
صفحه اصلی

فوعه

لغت نامه دهخدا

( فوعة ) فوعة. [ ف َ ع َ ] ( ع اِ ) بوی خوش. || حرارت و تیزی زهر. || اول روز و شب. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).

فوعة. [ ف َ ع َ ] (ع اِ) بوی خوش . || حرارت و تیزی زهر. || اول روز و شب . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).


دانشنامه عمومی

فوعه (به عربی:الفوعة‎) شهرکی شیعه نشیندر شمال سوریه است. این شهرک که از لحاظ اداری جزو استان ادلب به شمار می آید. این شهرک در شمال شرق ادلب قرار دارد. بر طبق سرشماری سال ۲۰۰۴ این شهرک ۱۰۲۱۴ نفر جمعیت داشته است.بیشتر اهالی این شهرک را مسلمانان شیعه تشکیل می دهند.اقلیتی از دروزی ها، علوی ها و مسیحیان نیز در آن ساکن اند.
اهالی این شهرک از شیعیان آل زهره شهر حلب بوده اند که پس از کشتار شیعیان حلب به این مکان کوچیدند.این شهرک پس از جنگ داخلی سوریه نزدیک به دو سال است که در محاصره نیروهای مخالف دولت قرار دارد.


کلمات دیگر: