باغ عدن

باغ عَدْن یا بهشت زمینی (به عبری: גַּן עֵדֶן) طبق شرحی که در بخش پیدایش در کتاب مقدس آمده جایی است که نخستین انسان یعنی آدم و همسرش حوا پس از آفریده شدن توسط خدا، آنجا زندگی می کردند. این باغ بخشی از داستان خلقت در ادیان ابراهیمی است. طبق داستان خلقت از کتاب عهد عتیق موقعیت جغرافیایی آن به رودی چهار شعبه شده (فیشون، جیحون، حدَّقل، فرات) و مناطق حویله، آشور و نود(اغلب یمن ترجمه شده) مربوط می شود.
سرچشمه های چهار رودخانه دجله، فرات، ارس و سفیدرود که در نزدیکی بهشت عدن قرار دارند.
محدوده کوه کوشه داغ (سرزمین کوش)
نوقدی بالا و پایین (سرزمین نود)
محل دقیق بهشت عدن، هنوز موضوع جدل و اندیشه در میان مسیحیان است. نظریه های گوناگونی، موقعیت آن را سرچشمه های دجله و فرات، عراق (میانرودان)، آفریقا یا خلیج فارس حدس می زند یا میان دیگر مسیحیان یک استعاره شناخته می شود.
برپایه اساطیر سومریان باغ عدن در موازات دیلمون بوده است. جایی جاودانه که مرگ و بیماری در آن راهی ندارد.
از حزقیال ۱۳ به نظر می رسد باغ عدن در لبنان باشد. در اسطوره های فینیقی به نظر می رسد لبنان جایگزین باغ عدن است و ارتباط میان بهشت، باغ عدن و جنگل های لبنان (که احتمالاً به صورت نمادین استفاده می شود) در نوشته پیشگویانه وجود دارد. ادوارد لیپینسکی و پیتر کایل پیشنهاد می دهند که باغ درختان (بهشت سومری) که قدیمی ترین نسخه اشاره به باغ عدن در سومری است، به محدوده کوهستان های درون و بیرون لبنان ارتباط دارد.