پل شناور

پل شناور یا پل پانتونی از شناورها یا قایق های با آبخور کم برای ایجاد عرشه ای پیوسته به منظور گذر پیاده و سواره استفاده می کند. شناوری پل، بیشینهٔ بار قابل حمل آن را محدود می کند.
Bachrach, D. (2014). Warfare in Tenth-Century Germany. Woodbridge: Boydell Press. ISBN 978-1843839279.
Graff, David Andrew and Robin Higham (2002). A Military History of China. Boulder: Westview Pre
Petersen, L. (2013). Siege Warfare and Military Organization in the Successor States (400-800 A.D.). Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-9004251991.
بیشتر پل های شناور موقت هستند و برای شرایط اضطراری جنگی یا غیر نظامی به کار می روند. پل شناور دائم برای گذرهای آبی حفاظت شده مناسب است که پرداخت هزینه برای ساخت پل پایه دار صرفهٔ اقتصادی نداشته باشد.
پل شناور از دوران باستان مورد استفاده بوده است و در طول تاریخ، دستاوردهای بزرگی در بسیاری نبردها از جمله نبرد گاریلیانو، نبرد اودنرد و عملیات والفجر ۸ به همراه داشته است.
مهندس عمران در زمان طراحی پل شناور باید اصل ارشمیدس را مورد توجه قرار دهد. طبق این اصل، هر شناور می تواند باری معادل جرم آب جابجا شده توسط آن را نگه دارد. این بار شامل جرم خود پل و شناور نیز هست. اگر در بخشی از پل از بار بیشینه تجاوز شود، آن بخش مستغرق خواهد شد. اتصالات انعطاف پذیر می تواند باعث شود بارگذاری در بخشی از پل بیشتر از بخش های دیگر شود. راه عبوری از شناورها باید نسبتاً سبک باشد تا ظرفیت باربری آن را محدود نکند.