فیزیک نوین (فیزیک جدید یا فیزیک مدرن) به تحولاتی گفته می شود که با نظریه های نسبیت و فیزیک کوانتومی و کاربرد آنها در درک اتم، هسته اتم و ذرات تشکیل دهنده آن، آرایش اتم ها در مولکول ها و جامدات و در مقیاس کیهانی، منشأ و تحول عالم شروع شد؛ و در مقابل فیزیک کلاسیک قرار دارد که بر پایه نظریه های مکانیک نیوتونی و الکترومغناطیس ماکسولی می باشد. هرچه زمان پیش می رود، به نظر می رسد واژه نوین یا مدرن برای نظریه هایی که پایه آن ها در سال های آغازین سده بیستم میلادی بنا شده است، کمتر درخور و سزاوار است. به هر حال، کاربرد این واژه هنوز هم ادامه دارد.
کرین اس. کنت «فیزیک جدید» نشر دانشگاهی ۱۳۸۲
در پایان سده نوزدهم میلادی تصور بر این بود که فیزیک کلاسیک می تواند با اطمینان تمام پدیده های فیزیکی را توجیه کند و حتی عقیده ماکس پلانک چنین بود که در زمینه فیزیک تمام کشفیات مهم انجام شده است؛ اما در آغاز سده بیستم دوره جالب و پرثمری در تاریخ دانش فیزیک پدید آمد؛ در این دوره، دانشمندان در شاخه های فیزیک اتمی و فیزیک هسته ای دستاوردهای قابل توجهی کسب کردند، که با استفاده از فیزیک کلاسیک توجیه پذیر نبود و معلوم شد که برای سازگار شدن رفتار الکترون ها و اتم ها با رفتار اشیای عادی اصول و مفاهیم کاملاً نوینی لازم است. نسبیت و مکانیک کوانتومی دو نظریه ای بودند که در آغاز سده بیستم از سوی آلبرت انیشتین، ورنر هایزنبرگ و دیگران ابراز شدند و بدین ترتیب، برای غلبه بر نارسایی های فیزیک کلاسیک در برخی زمینه ها فیزیک نوین به وجود آمد؛ فیزیک نوین در مباحث مربوط به پدیده های اتمی و هسته ای جانشین فیزیک کلاسیک شد، اما در مباحث مربوط به پدیده های ماکروسکوپی فیزیک کلاسیک هم چنان معتبر است و در واقع، حالت خاصی از دو نظریه جامع تر نسبیت و مکانیک کوانتومی است.
کرین اس. کنت «فیزیک جدید» نشر دانشگاهی ۱۳۸۲
در پایان سده نوزدهم میلادی تصور بر این بود که فیزیک کلاسیک می تواند با اطمینان تمام پدیده های فیزیکی را توجیه کند و حتی عقیده ماکس پلانک چنین بود که در زمینه فیزیک تمام کشفیات مهم انجام شده است؛ اما در آغاز سده بیستم دوره جالب و پرثمری در تاریخ دانش فیزیک پدید آمد؛ در این دوره، دانشمندان در شاخه های فیزیک اتمی و فیزیک هسته ای دستاوردهای قابل توجهی کسب کردند، که با استفاده از فیزیک کلاسیک توجیه پذیر نبود و معلوم شد که برای سازگار شدن رفتار الکترون ها و اتم ها با رفتار اشیای عادی اصول و مفاهیم کاملاً نوینی لازم است. نسبیت و مکانیک کوانتومی دو نظریه ای بودند که در آغاز سده بیستم از سوی آلبرت انیشتین، ورنر هایزنبرگ و دیگران ابراز شدند و بدین ترتیب، برای غلبه بر نارسایی های فیزیک کلاسیک در برخی زمینه ها فیزیک نوین به وجود آمد؛ فیزیک نوین در مباحث مربوط به پدیده های اتمی و هسته ای جانشین فیزیک کلاسیک شد، اما در مباحث مربوط به پدیده های ماکروسکوپی فیزیک کلاسیک هم چنان معتبر است و در واقع، حالت خاصی از دو نظریه جامع تر نسبیت و مکانیک کوانتومی است.
wiki: فیزیک نوین