( صفت ) ۱ - آنکه ادعایی دارد مدعی . ۲ - نزاع کننده پرخاشجوی . ۳ - دادخواه متظلم .
دعوی دار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دعوی دار. [ دَع ْ ] ( نف مرکب ) دعوی دارنده. آنکه ادعایی دارد. ادعا کننده. ( ناظم الاطباء ). مدعی. ( فرهنگ فارسی معین ). داعیه دار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
وگر جوابش گویند شاد باشم سخت
کسی که باشد برهان نمای و دعوی دار.
کجا شاهان دعوی دار و مغرور.
ظهورت بر زوال عقل دعوی دار من باعث.
وگر جوابش گویند شاد باشم سخت
کسی که باشد برهان نمای و دعوی دار.
( از جامع الحکمتین ص 311 ).
کجا جمشید و کو هوشنگ و فغفورکجا شاهان دعوی دار و مغرور.
( منسوب به ناصرخسرو ).
زهی طغیان حسنت بر شکست کار من باعث ظهورت بر زوال عقل دعوی دار من باعث.
محتشم کاشانی ( از آنندراج ).
|| نزاع کننده. پرخاشجوی. || دادخواه. متظلم. ( فرهنگ فارسی معین ).کلمات دیگر: