دف زدن

( مصدر ) ۱ - نواختن دف . ۲ - خواستن سوال کردن گدایی کردن .
کوفتن بردف . زدن بردف تا آواز بر آرد .

دف زدن. [ دَ زَ دَ ] ( مص مرکب ) کوفتن بر دف. زدن بر دف تا آواز برآرد. نواختن دف :
مطربانْشان از درون دف می زنند
بحرها در شورشان کف می زنند.دوام عیش تو بادا پس از هلاک عدو
چنانکه پیش تو دف می زنند و خصم دفین.تقلیس ؛ دف زدن و سرود کردن و استقبال کردن ملوک و ولات را به انواع لهو و لعب بوقت قدوم. جسان ؛ دف زنندگان. ( از منتهی الارب ).
- به دف برزدن کسی ؛ رسوا کردن او از راه دف زدن :
در شهر برسوائی دشمن به دفم برزد
تا بر دف عشق آمد تیغ نظر تیزم. || کنایه از گدائی کردن. ( از آنندراج ). خواستن و درخواستن و گدائی نمودن. ( ناظم الاطباء ). خواستن و گدائی کردن. ( برهان ) :
چو خواهان می بر درش کف زده
تو گوئی بدست طرب دف زده.|| هرزه چانگی و بسیارگوئی. ( لغت محلی شوشتر، خطی ).