دهستان سورسور

آنچه از نوشته علیخانی، ومعمرین و روایات سینه به سینه بر می آید، سور سور در حقیقت حکایت پدر و فرزندی دارد که هردو قرمز روی بوده اند و در برخی تواریخ معروف به سور سور یعنی قرمز آتشین هستند، در تایید این کلام بنده تعدادی از سور سورهای روستای دشت اباد رادیدم که با وجود فعالیتهای کشاورزی و دامداری که انجام می دهند قرمزی صورتشان مشهود بود.
البته مفهوم دیگر آنست که جد انها را به احتمالی امامزاده بابا بزرگ تشکنی با پول قرمز خریده باشد، و یک احتمال هم این است که از اعقاب ساسانیان هستند و تاقرن سوم یا چارم هجری نگهبانی و متولی اتشکده بوده و به عبارتی شخصیت روحانی زردشتی بوده اند. از طرفی نیز اکثر سورها مدهب تشیع و یا یارسان بوده و به علی ( ع ) عشق شدید دارند. ( الله اعلم )

سهران، تغییر یافته ی سوران یا سور سورها و یا سوره میری است که در اصطلاح لکی و فرس قدیم یعنی محلی که سورها یا سُهرها زندگی می کنند به احتمال قوی نام مردمی که ریشه در اعقاب ساسانیان دارند.



در کلیپی دیدم لوران را به معنای لور زاده ترجمه کرده بود، به احتمال قوی سهران نیز به معنای سور یا سُهر زاده می گویند ، یعنی اعقاب و فرزندان سور فرزند سور و. . . از اعقاب یزد گرد سوم هستند که در اصفهان ونهاوند و برخی نقاط دیگر اتحادیه و طایفه و قبیله تشکیل داده اند . بنابر این بنیانگذار آن طوایف و قبایل سور زاده ها یا سورها یا سهران بوده اند. ( الله اعلم بالصواب )


سور سورها در سیمره و کرمانشاه و کامیاران و بدره پراکنده اند . احتمال این که از نوادگان یزدگرد سوم باشند ، زیاد است چون برخی سنگ قبرها از زنانی که از طایفه سور سور ملاحطه شده همسر بزرگان بوده و چون خودشان بزرگی داشته اند آنها را با لغت عصمت پناه ذکر کرده اند. سورسور ها در طول تاریخ به کار سپاهیگری و لشگری پرداخته اند به همین خاطر در سپاه صفوی تاحدودی مطرح بوده اند.

سور سور نام خود را از یک فرد به نام سور ابن سور ابن سور از نوادگان یزد گرد سوم و ایل باستانی سوره مهری ساسانی گرفته شده است . طبق گفته ی صدیق بوره که ای جد چنان مردمی فرد سرخرویی بوده است. سور سور ها اگر از سور دوم یا سور سوم به چنین نامی شهرت یافته باشند همه ریشه در تاریخ ساسانی دارند. در غرب کشور سور سور و بور بور وجود دارد . اینها و سوران میرها از نسل یزدگرد ابن شهریار ابن خسرو پرویزند. همانطور که جافها از نسل پسر دیگر خسرو پرویزند . تمام سرکرده های ایرانی که علیه اعراب برای استقلال حداقل منطقه ای از خاک ایران بوده اند آنها به نوعی وابسته به شاهزاده های ساسانی هستند. و خیلی از صاحبان قدرت در غرب کشور به سرخه میری های ساسانیان مربو ط می شونند در قالب اعقابش یا اعقاب عموها و پسر عموهای خودش و پدرش.