علاق

فرهنگ فارسی

یک نوع گیاه

لغت نامه دهخدا

علاق. [ ع َ ] ( ع اِ ) دوستی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || نظر و نگاه. ( ناظم الاطباء ). || علف و قوت و خورش روزگذار ستور: ما لنا من علاق ؛ أی من مرتع. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ناشتاشکن. ( اقرب الموارد ). || ماترک الحالب بالناقة علاقاً؛ أی لم یدع فی ضرعها شیئاً. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || راه. || چوب که از آن چرخ چاه آویزند. || چرخ چاه. || رسن دلو. || دلو بزرگ. || چرخ دلو. || رسن آویخته در بکره. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || گوشت پاره. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

علاق. [ ع َ ق ِ ] ( ع اِ فعل ) در دستور زبان عرب اسم فعل است بمعنی فعل امر، یعنی بیاویز و چنگ بزن. ( قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

علاق. [ ع ُل ْ لا ] ( ع اِ ) یک نوع گیاه. ( ناظم الاطباء ).

علاق . [ ع َ ] (ع اِ) دوستی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || نظر و نگاه . (ناظم الاطباء). || علف و قوت و خورش روزگذار ستور: ما لنا من علاق ؛ أی من مرتع. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ناشتاشکن . (اقرب الموارد). || ماترک الحالب بالناقة علاقاً؛ أی لم یدع فی ضرعها شیئاً. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || راه . || چوب که از آن چرخ چاه آویزند. || چرخ چاه . || رسن دلو. || دلو بزرگ . || چرخ دلو. || رسن آویخته در بکره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گوشت پاره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

علاق . [ ع َ ق ِ ] (ع اِ فعل ) در دستور زبان عرب اسم فعل است بمعنی فعل امر، یعنی بیاویز و چنگ بزن . (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

علاق . [ ع ُل ْ لا ] (ع اِ) یک نوع گیاه . (ناظم الاطباء).

کلمات دیگر: