مترادف تهیدست : بی بضاعت، بیچاره، بی چیز، بی نوا، تنگ دست، تهی دست، درویش، بی پول، فقیر، گدا، محتاج، مفلس، مفلوک، ناتوان، ندار، نیازمند، یک لاقبا
متضاد تهیدست : توانگر، دارا، غنی، متنعم، ثروتمند
تهیدست
مترادف تهیدست : بی بضاعت، بیچاره، بی چیز، بی نوا، تنگ دست، تهی دست، درویش، بی پول، فقیر، گدا، محتاج، مفلس، مفلوک، ناتوان، ندار، نیازمند، یک لاقبا
متضاد تهیدست : توانگر، دارا، غنی، متنعم، ثروتمند
فارسی به انگلیسی
indigent, empty-handed
beggar, indigent, penniless, penurious, poor
فارسی به عربی
فقیر
مترادف و متضاد
بی پول، تهی دست
تهی دست، تقلیل یافته
تهی، خالی، تهی دست، تنگدست
تهی دست، بدون سرمایه، بی بودجه
تهی دست، بدون هدیه، دست خالی، بی نوا
بی‌بضاعت، بیچاره، بی‌چیز، بینوا، تنگدست، تهیدست، درویش، بی‌پول، فقیر، گدا، محتاج، مفلس، مفلوک، ناتوان، ندار، نیازمند، یک‌لاقبا ≠ توانگر، دارا، غنی، متنعم، ثروتمند
فرهنگ فارسی
فقیر، بی چیز، بی پول، تنگدست
( صفت ) بی چیز تنگدست فقیر .
( صفت ) بی چیز تنگدست فقیر .
فرهنگ معین
(تُ دَ ) (ص مر. ) تنگدست ، فقیر.
لغت نامه دهخدا
تهیدست. [ ت َ / ت ِ / ت ُ دَ ] ( ص مرکب ) همان تنگدست. ( شرفنامه منیری ). کنایه از مفلس و نادار. ( آنندراج ). فقیر و بی پول. ( ناظم الاطباء ).. مفلاک. فقیر. تهی کیسه. درویش. بی چیز. آنکه از نقود هیچ ندارد. بی بضاعت. مظفوف. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
بیفزاید از خواسته هوش و رای
تهیدست رادل نباشد بجای.
تهیدست و بیکار ماند سپاه.
تهیدست را نیست هوش و هنر.
تهیدست با او برابر بود.
مرد کو را نه گهر باشد نه نیز هنر
حیلت اوست خموشی چو تهیدست غنیم.
محمود که چندان بستد مال ز چیپال.
وز مایه قناعت ، درویش او توانگر.
جان تهی کند به در بانوان نثار.
عاقبت از صبر تهیدست ماند.
نه در کیسه رونق نه در کاسه نور.
کاین تهی دست گشت و آن بگریخت.
تهیدست بودم ز هر برگ و ساز.
که از خون جگر پالود جامم.
که مشتی زر به از پنجاه من زور.
تهیدست را دل پراکنده تر.
جواب داد که آزادگان تهیدستند.
که تهی دست گشته ام چو چنار.
بر دست مال میدهی و مدح میخری.
بیفزاید از خواسته هوش و رای
تهیدست رادل نباشد بجای.
ابوشکور.
سوی گنج ایران دراز است راه تهیدست و بیکار ماند سپاه.
فردوسی.
شود بی درم شاه بیدادگرتهیدست را نیست هوش و هنر.
فردوسی.
همی گفت هر کو توانگر بودتهیدست با او برابر بود.
فردوسی.
گفت خواجه مردی است تهیدست چرا اینها باز نگرفت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 154 ).مرد کو را نه گهر باشد نه نیز هنر
حیلت اوست خموشی چو تهیدست غنیم.
ابوحنیفه ( از تاریخ بیهقی ایضاً ص 390 ).
زینجای چو چیپال تهیدست برون رفت محمود که چندان بستد مال ز چیپال.
ناصرخسرو.
از غایت سخاوت ، زردار او تهیدست وز مایه قناعت ، درویش او توانگر.
شرف الدین شفروه.
نوروز چون من است تهیدست و همچو من جان تهی کند به در بانوان نثار.
خاقانی.
عقل در آن دایره سرمست ماندعاقبت از صبر تهیدست ماند.
نظامی.
که آمد تهیدستی از راه دورنه در کیسه رونق نه در کاسه نور.
نظامی.
هر کسی عذری از دروغ انگیخت کاین تهی دست گشت و آن بگریخت.
نظامی.
من اول که اینجا رسیدم فرازتهیدست بودم ز هر برگ و ساز.
نظامی.
میم در ده ، تهیدستم چه داری که از خون جگر پالود جامم.
عطار.
چه خوش گفت آن تهیدست سلحشورکه مشتی زر به از پنجاه من زور.
سعدی ( گلستان ).
که بازار چندانکه آکنده ترتهیدست را دل پراکنده تر.
سعدی ( بوستان ).
به سروگفت کسی میوه ای نمی آری جواب داد که آزادگان تهیدستند.
سعدی.
شکرها می کنم در این ایام که تهی دست گشته ام چو چنار.
ابن یمین.
یک مدح گوی نیست تهیدست از آنکه توبر دست مال میدهی و مدح میخری.
مکی طولانی ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
تهیدست . [ ت َ / ت ِ / ت ُ دَ ] (ص مرکب ) همان تنگدست . (شرفنامه ٔ منیری ). کنایه از مفلس و نادار. (آنندراج ). فقیر و بی پول . (ناظم الاطباء). . مفلاک . فقیر. تهی کیسه . درویش . بی چیز. آنکه از نقود هیچ ندارد. بی بضاعت . مظفوف . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
بیفزاید از خواسته هوش و رای
تهیدست رادل نباشد بجای .
سوی گنج ایران دراز است راه
تهیدست و بیکار ماند سپاه .
شود بی درم شاه بیدادگر
تهیدست را نیست هوش و هنر.
همی گفت هر کو توانگر بود
تهیدست با او برابر بود.
گفت خواجه مردی است تهیدست چرا اینها باز نگرفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 154).
مرد کو را نه گهر باشد نه نیز هنر
حیلت اوست خموشی چو تهیدست غنیم .
زینجای چو چیپال تهیدست برون رفت
محمود که چندان بستد مال ز چیپال .
از غایت سخاوت ، زردار او تهیدست
وز مایه ٔ قناعت ، درویش او توانگر.
نوروز چون من است تهیدست و همچو من
جان تهی کند به در بانوان نثار.
عقل در آن دایره سرمست ماند
عاقبت از صبر تهیدست ماند.
که آمد تهیدستی از راه دور
نه در کیسه رونق نه در کاسه نور.
هر کسی عذری از دروغ انگیخت
کاین تهی دست گشت و آن بگریخت .
من اول که اینجا رسیدم فراز
تهیدست بودم ز هر برگ و ساز.
میم در ده ، تهیدستم چه داری
که از خون جگر پالود جامم .
چه خوش گفت آن تهیدست سلحشور
که مشتی زر به از پنجاه من زور.
که بازار چندانکه آکنده تر
تهیدست را دل پراکنده تر.
به سروگفت کسی میوه ای نمی آری
جواب داد که آزادگان تهیدستند.
شکرها می کنم در این ایام
که تهی دست گشته ام چو چنار.
یک مدح گوی نیست تهیدست از آنکه تو
بر دست مال میدهی و مدح میخری .
|| خالی دست . (شرفنامه ٔ منیری ). دست خالی . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). با دست خالی . (یادداشت ایضاً). بی سلاح :
شیریست بدانگاه که شمشیر بگیرد
نی نی که تهیدست خود او شیر بگیرد.
دریغ آمدم زآن همه بوستان
تهیدست رفتن بر دوستان .
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود. || بخیل و ممسک . (ناظم الاطباء).
بیفزاید از خواسته هوش و رای
تهیدست رادل نباشد بجای .
ابوشکور.
سوی گنج ایران دراز است راه
تهیدست و بیکار ماند سپاه .
فردوسی .
شود بی درم شاه بیدادگر
تهیدست را نیست هوش و هنر.
فردوسی .
همی گفت هر کو توانگر بود
تهیدست با او برابر بود.
فردوسی .
گفت خواجه مردی است تهیدست چرا اینها باز نگرفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 154).
مرد کو را نه گهر باشد نه نیز هنر
حیلت اوست خموشی چو تهیدست غنیم .
ابوحنیفه (از تاریخ بیهقی ایضاً ص 390).
زینجای چو چیپال تهیدست برون رفت
محمود که چندان بستد مال ز چیپال .
ناصرخسرو.
از غایت سخاوت ، زردار او تهیدست
وز مایه ٔ قناعت ، درویش او توانگر.
شرف الدین شفروه .
نوروز چون من است تهیدست و همچو من
جان تهی کند به در بانوان نثار.
خاقانی .
عقل در آن دایره سرمست ماند
عاقبت از صبر تهیدست ماند.
نظامی .
که آمد تهیدستی از راه دور
نه در کیسه رونق نه در کاسه نور.
نظامی .
هر کسی عذری از دروغ انگیخت
کاین تهی دست گشت و آن بگریخت .
نظامی .
من اول که اینجا رسیدم فراز
تهیدست بودم ز هر برگ و ساز.
نظامی .
میم در ده ، تهیدستم چه داری
که از خون جگر پالود جامم .
عطار.
چه خوش گفت آن تهیدست سلحشور
که مشتی زر به از پنجاه من زور.
سعدی (گلستان ).
که بازار چندانکه آکنده تر
تهیدست را دل پراکنده تر.
سعدی (بوستان ).
به سروگفت کسی میوه ای نمی آری
جواب داد که آزادگان تهیدستند.
سعدی .
شکرها می کنم در این ایام
که تهی دست گشته ام چو چنار.
ابن یمین .
یک مدح گوی نیست تهیدست از آنکه تو
بر دست مال میدهی و مدح میخری .
مکی طولانی (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
|| خالی دست . (شرفنامه ٔ منیری ). دست خالی . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). با دست خالی . (یادداشت ایضاً). بی سلاح :
شیریست بدانگاه که شمشیر بگیرد
نی نی که تهیدست خود او شیر بگیرد.
منوچهری (از یادداشت ایضاً).
دریغ آمدم زآن همه بوستان
تهیدست رفتن بر دوستان .
(بوستان ).
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود. || بخیل و ممسک . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
تنگ دست، فقیر، بی چیز، بی پول.
پیشنهاد کاربران
مترادف:فقیر متضاد:ثروتمند
فقیر
بدبخت
نیازمن
بی پول
بدبخت
نیازمن
بی پول
فقیر. بی چیز. مفلس. ندار.
سلام شما خیلی کون کشید. . .
آدم باید از هوشیاری خودش استفاده کنه نه از اینترنت
بی چیز
معنی فقیر
زاغه نشین
مسکین
بی نوا
بدبخت
اسمانجل
بینوا، بی چیز، ندار، مفلس، فقیر
فقیر. بدبخت. بیچاره
فقیر - بی چیز - بدبخت
ناتوان
دست خالی
فقیر . بی پول. بدبخت
بی پول . فقیر
کلمات دیگر: