نوجوان

حدث , مراهق

---

( نوجوان (از ده تا 91 ساله ) ) مراهق

پسری که تازه پا بمرحله جوانی گذاشته .

نوجوان. [ ن َ / نُو ج َ] ( ص مرکب ) پسر امردی که هنوز خطش ندمیده باشد. ( برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پسری که تازه پا به مرحله جوانی گذاشته. ( فرهنگ فارسی معین ). شاب. حدیث السن. حدث السن. ( یادداشت مؤلف ) :
چه از نوجوان و چه مرد کهن
ز گرشاسپ بودی سراسر سخن.بدو گفت کای گرد روشن روان
فرستَمْت همراه این نوجوان.تو هم نوجوانی دلیری مکن
رخ بخت خود را زریری مکن.چنین داد پاسخ کز این نوجوان
دلم شد به مهر اندرون ناتوان.فریفته مشو ای نوجوان بدانکه به رو
چو بوستان و به قد سرو بوستان شده ای.طرب نوجوان ز پیر مجوی
که دگر ناید آب رفته به جوی.مخند ای نوجوان زنهار بر موی سپید ما
که این برف پریشان بر سر هر بام می بارد. || کنایه از شاداب و قوی و بانشاط، مقابل پیر که سست و فرتوت و پژمرده است :
پیر است چرخ و اختر بخت تو نوجوان
آن به که پیر نوبت خود با جوان دهد.- نوجوان شدن ؛جوانی از سر گرفتن. شاداب و بانشاط شدن :
من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه
تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه.جهانی ز پیری شده نوجوان
همه سبزه و آبهای روان.بس پیر مستمند که در گلشن مراد
بوی بهشت بشنود و نوجوان شود.

کسی که تازه به سن جوانی رسیده، تازه جوان.

پِرناکی