مترادف منکر : اثم، خطا، سیئه، گناه، معصیت، منهی | انکارکننده، تکذیب کننده، جاحد، ردکننده
متضاد منکر : معروف، زشت، ناپسند | معتقد، مؤمن
برابر پارسی : ناپذیرا، ناباور، نپذیرفت، نپذیرفتن
منکر
مترادف منکر : اثم، خطا، سیئه، گناه، معصیت، منهی | انکارکننده، تکذیب کننده، جاحد، ردکننده
متضاد منکر : معروف، زشت، ناپسند | معتقد، مؤمن
برابر پارسی : ناپذیرا، ناباور، نپذیرفت، نپذیرفتن
فارسی به انگلیسی
denier
repudiator
denying, disowning
prohibited, unlawful, [o.s.] denied
sin of commlssion
فارسی به عربی
منشق
عربی به فارسی
منکر همه چيز , پوچ گرا , سوراخ بيني , منخر
مترادف و متضاد
اثم، خطا، سیئه، گناه، معصیت، منهی ≠ معروف، زشت، ناپسند
انکارکننده، تکذیب‌کننده، جاحد، ردکننده ≠ معتقد، مومن
منکر، انکار کننده
منکر
منکر
منکر
منکر
فرهنگ فارسی
نام یکی از دو فرشته یی که در شب اول قبر از مرده بازپرسی مینمایند ( بنا بعقیده مسلمانان ) . نام فرشته دیگر نکیر است .
انکارکننده، کسی که امری راباوریااقرارنکند، کارزشت، نامشروع، ناپسند، ناشایسته وبد، منکرات جمع
( اسم ) ۱ - انکار کننده . ۲ - جاهل جمع : منکرین .
خلاف معروف . غیر معین و غیر و محقق
انکارکننده، کسی که امری راباوریااقرارنکند، کارزشت، نامشروع، ناپسند، ناشایسته وبد، منکرات جمع
( اسم ) ۱ - انکار کننده . ۲ - جاهل جمع : منکرین .
خلاف معروف . غیر معین و غیر و محقق
فرهنگ معین
(مُ کِ) [ ع . ] (اِفا.) انکارکننده ، ردکننده .
(مُ کَ) [ ع . ] (اِمف . ص .) 1 - ناشناخته . 2 - کار ناشایست ، زشت ، ناپسند.
(مُ کَ) [ ع . ] (اِ.) نام فرشتة پرسنده در قبر.
(مُ کِ ) [ ع . ] (اِفا. ) انکارکننده ، ردکننده .
(مُ کَ ) [ ع . ] (اِمف . ص . ) ۱ - ناشناخته . ۲ - کار ناشایست ، زشت ، ناپسند.
(مُ کَ ) [ ع . ] (اِ. ) نام فرشتة پرسنده در قبر.
(مُ کَ ) [ ع . ] (اِمف . ص . ) ۱ - ناشناخته . ۲ - کار ناشایست ، زشت ، ناپسند.
(مُ کَ ) [ ع . ] (اِ. ) نام فرشتة پرسنده در قبر.
لغت نامه دهخدا
منکر. [ م ُ ک َ ] ( ع ص )ناروا. ( دهار ). بد و قبیح و ناشایسته و شگفت و امر قبیح که هر که بیند انکار کند و نامشروع به معنی ناشایسته شده. ( آنندراج ) ( غیاث ). کار زشت و شگفت. ( منتهی الارب ). کار زشت و شگفت و بد و قبیح و زشت و ناشایسته و ناپسند و نامشروع و هر کار که هرکس بیند انکار کند. ( ناظم الاطباء ) : یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولئک هم المفلحون. ( قرآن 104/3 ).
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب منکر و معنیت خام و سست.
بیامد عزرائل و نشست از بر من تنگ
چنان منکرلفجی که برون آید از زنگ
بیاوردش جانم بر زانو ز شتالنگ.
سعبی تو و منکری ، گر این کار
نزدیک تو صعب نیست و منکر.
کارداران فلک آئین منکر ساختند.
یکی متفق بود بر منکری
گذر کرد بر وی نکومحضری.
چه التفات بود بر صدای منکرزاغ.
- منکرمنظر ؛ کریه منظر. که چهره اش قبیح و زشت ناشایست باشد :
فرزند این دهر آمده ست این شخص منکرمنظرش
چون گربه مر فرزند را میخورد خواهد مادرش.
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب منکر و معنیت خام و سست.
لبیبی ( از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 46 ).
گرفتم رگ او داج و فشردمش به دو چنگ بیامد عزرائل و نشست از بر من تنگ
چنان منکرلفجی که برون آید از زنگ
بیاوردش جانم بر زانو ز شتالنگ.
حکاک ( از لغت فرس اسدی ایضاً ص 280 ).
طبلی بود که در زیر گلیم می زدند و آواز پس از آن برآمد و منکر برآمد نه آنکه من و یا جز من بر آن واقف گشتندی بدانچه رفت در آن مجلس. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 152 ). چه بسیار مردم بینم که امر به معروف کنند و نهی از منکر. ( تاریخ بیهقی ایضاً ص 99 ). به معروف حکم کرد و از منکر بازداشتند. ( تاریخ بیهقی ایضاً ص 214 ).سعبی تو و منکری ، گر این کار
نزدیک تو صعب نیست و منکر.
ناصرخسرو.
از پس عهد کیومرث کیان تا دور شاه کارداران فلک آئین منکر ساختند.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 114 ).
پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه روزی خواران به خطای منکر نبرد. ( گلستان سعدی ). ترا با وجود چنین منکری که ظاهر شد سبیل خلاص صورت نبندد. ( گلستان سعدی ). نماند از سایر معاصی منکری که نکرد. ( گلستان سعدی ).یکی متفق بود بر منکری
گذر کرد بر وی نکومحضری.
سعدی.
ترا که اینهمه بلبل نوای عشق زندچه التفات بود بر صدای منکرزاغ.
سعدی.
- منکر داشتن ؛ زشت و قبیح و ناشایست پنداشتن : انوشیروان حکایت مزدک لعنه اﷲ و بدمذهبی او شنیده بود و آن را بغایت منکر میداشت. ( فارسنامه ابن البلخی ص 86 ).- منکرمنظر ؛ کریه منظر. که چهره اش قبیح و زشت ناشایست باشد :
فرزند این دهر آمده ست این شخص منکرمنظرش
چون گربه مر فرزند را میخورد خواهد مادرش.
ناصرخسرو.
- نهی منکر ؛ بازداشتن از اعمال زشت و قبیح. بازداشتن از گناه و اعمال خلاف دین : منکر. [ م ُ ک ِ ] (ع ص ) انکارکننده و ناشناسنده . (آنندراج ) (غیاث ). آنکه انکار می کند و رد می نماید و قبول نمی کند و پسندنمی نماید و آنکه جهالت دارد و نمی داند. (ناظم الاطباء). جاحد. (یادداشت مرحوم دهخدا) : پس در آن میان مرا گفت پوشیده ، که منکر نیستم بزرگی و تقدیم خواجه عمید بونصر را. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 142).
اگر تو مر این قول را منکری
چنان دان که ما مر ترا منکریم .
کجا شدند صنادید و سرکشان قریش
ز منکران که مر ایشان بدند بس منکر.
در قصص آمده است که یکی از منکران نبوت این آیت بشنود... (کلیله و دمنه ).
منکر آیینه باشد چشم کور
دشمن آیینه باشد روی زرد.
منکر بغداد چون شوی که ز قدر است
ریگ بن دجله سربهای صفاهان .
مباش منکر من کاین سبای جهل ترا
خرابی از خرد جبرئیل سان من است .
مقراضه ٔ بندگان چو مقراض
اوداج بریده منکران را.
منکران توحید و تمجید باریتعالی را به برهان قاطع شمشیر مسخر گردانند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1تهران ص 348). عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود، بی خبر از درد ایشان . (گلستان سعدی ).
تا عذر زلیخا بنهد منکر عشاق
یوسف صفت از چهره برانداز نقابی .
- منکر شدن ؛ انکار کردن . ناشناختن : منکر شد که قاید چیزی بدو نداده است . خانه و کاغذهای وی نگاه کردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328).
اگر دهر منکر شود فضل او را
شود دشمن دهر لیل و نهارش .
آنکه تا هر کش منکر شدی از خلق جهان
جز که شمشیر نبودی به گه حرب گواش .
اگر منکر شوم دعویش رابر کفر و جهل من
گواهی یکسره بدهند جهال خراسانش .
خلق بر آن عالم منکر شدی
سست شدی بر دلشان بند دین .
چرا شد منکر صانع نگویی
کسی کو کالبد را عقل و جان دید.
گفت مرا دستوری فرماید تا در پیش او روم و از این حال معلوم کنم تا چه گوید مقر آید یا منکر شود. (تاریخ بخارای نرشخی ).
صاحب غرضند روس و خزران
منکر شده صاحب افسران را.
همه بر آن منکر شدند و اتفاق کردند که شهادت صخور همه افک و زور است . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 353). اهل نسا بر رأی او در مخالفت دولت سلطان و متابعت معارض ملک منکر شدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 229).
حالت دیگر بود کآن نادرست
تو مشو منکر که حق بس قادر است .
- منکر گردیدن ؛ انکار کردن :
باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر
ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا.
- منکرناک ؛ انکارآلوده . انکارانگیز. سرباززننده .ناپذیرا :
جنس چیزی چون ندید ادراک او
نشنود ادراک منکرناک او.
|| آنکه بیزاری می جوید و نفرت دارد و آنکه اعتماد بر کسی نمی کند و قول و اقرار وی را معتبر نمی شمارد. || ناسپاس و بی وفا. (ناظم الاطباء). || در فقه ، آنکه ادعای مدعی را تکذیب میکند. (یادداشت مرحوم دهخدا). در فقه گاهی از مدعی علیه تعبیر به «منکر» و «متعدی علیه » میکنند. (فرهنگ حقوقی جعفری ).
اگر تو مر این قول را منکری
چنان دان که ما مر ترا منکریم .
ناصرخسرو.
کجا شدند صنادید و سرکشان قریش
ز منکران که مر ایشان بدند بس منکر.
ناصرخسرو.
در قصص آمده است که یکی از منکران نبوت این آیت بشنود... (کلیله و دمنه ).
منکر آیینه باشد چشم کور
دشمن آیینه باشد روی زرد.
عمادی شهریاری .
منکر بغداد چون شوی که ز قدر است
ریگ بن دجله سربهای صفاهان .
خاقانی .
مباش منکر من کاین سبای جهل ترا
خرابی از خرد جبرئیل سان من است .
خاقانی .
مقراضه ٔ بندگان چو مقراض
اوداج بریده منکران را.
خاقانی .
منکران توحید و تمجید باریتعالی را به برهان قاطع شمشیر مسخر گردانند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1تهران ص 348). عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود، بی خبر از درد ایشان . (گلستان سعدی ).
تا عذر زلیخا بنهد منکر عشاق
یوسف صفت از چهره برانداز نقابی .
سعدی .
- منکر شدن ؛ انکار کردن . ناشناختن : منکر شد که قاید چیزی بدو نداده است . خانه و کاغذهای وی نگاه کردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 328).
اگر دهر منکر شود فضل او را
شود دشمن دهر لیل و نهارش .
ناصرخسرو.
آنکه تا هر کش منکر شدی از خلق جهان
جز که شمشیر نبودی به گه حرب گواش .
ناصرخسرو.
اگر منکر شوم دعویش رابر کفر و جهل من
گواهی یکسره بدهند جهال خراسانش .
ناصرخسرو.
خلق بر آن عالم منکر شدی
سست شدی بر دلشان بند دین .
ناصرخسرو.
چرا شد منکر صانع نگویی
کسی کو کالبد را عقل و جان دید.
مسعودسعد.
گفت مرا دستوری فرماید تا در پیش او روم و از این حال معلوم کنم تا چه گوید مقر آید یا منکر شود. (تاریخ بخارای نرشخی ).
صاحب غرضند روس و خزران
منکر شده صاحب افسران را.
خاقانی .
همه بر آن منکر شدند و اتفاق کردند که شهادت صخور همه افک و زور است . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 353). اهل نسا بر رأی او در مخالفت دولت سلطان و متابعت معارض ملک منکر شدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 229).
حالت دیگر بود کآن نادرست
تو مشو منکر که حق بس قادر است .
مولوی .
- منکر گردیدن ؛ انکار کردن :
باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر
ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا.
(از کلیله ).
- منکرناک ؛ انکارآلوده . انکارانگیز. سرباززننده .ناپذیرا :
جنس چیزی چون ندید ادراک او
نشنود ادراک منکرناک او.
مولوی .
|| آنکه بیزاری می جوید و نفرت دارد و آنکه اعتماد بر کسی نمی کند و قول و اقرار وی را معتبر نمی شمارد. || ناسپاس و بی وفا. (ناظم الاطباء). || در فقه ، آنکه ادعای مدعی را تکذیب میکند. (یادداشت مرحوم دهخدا). در فقه گاهی از مدعی علیه تعبیر به «منکر» و «متعدی علیه » میکنند. (فرهنگ حقوقی جعفری ).
منکر. [ م ُ ن َک ْ ک َ ] (ع ص ) خلاف معروف . (المنجد) (مهذب الأسماء). غیرمعین و غیرمحقق . (ناظم الاطباء). رجوع به تنکیر شود.
منکر.[ م ُ ک َ ] (ع مص ) نُکُر. نُکر. نکراء. (منتهی الارب ). نُکُر. (ترجمان القرآن ). رجوع به همین کلمات شود.
منکر. [ م ُ ک َ ] (اِخ ) فرشته ای در گور که سؤال کند. (مهذب الأسماء). نام فرشته ای که در گور سؤال کند. (غیاث ) (آنندراج ). نام یکی از دو ملک که در قبر نزد مرده آیند. نام یکی از دو ملک که در گور از دین و اعمال مرده پرسند و نام دیگری نکیر باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا). منکر و نکیر، نام دو فرشته ٔ پرسنده در گور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) :
مال خدایگان بستاند به عنف و کره
از دست منکرانی چون منکر و نکیر.
از خویشتن بپرس و در این گور خویش تو
جان و خرد بس است ترا منکر و نکیر.
با تو در گور تست نفس و خرد
منکر منکر و نکیر مباش .
سؤال منکر را پاسخ آنچنان دادم
که خرد شد ز دبوسش ز پای تا تارم .
مال خدایگان بستاند به عنف و کره
از دست منکرانی چون منکر و نکیر.
فرخی .
از خویشتن بپرس و در این گور خویش تو
جان و خرد بس است ترا منکر و نکیر.
ناصرخسرو.
با تو در گور تست نفس و خرد
منکر منکر و نکیر مباش .
سنائی .
سؤال منکر را پاسخ آنچنان دادم
که خرد شد ز دبوسش ز پای تا تارم .
سوزنی .
منکر. [ م ُ ک َ ] (ع ص )ناروا. (دهار). بد و قبیح و ناشایسته و شگفت و امر قبیح که هر که بیند انکار کند و نامشروع به معنی ناشایسته شده . (آنندراج ) (غیاث ). کار زشت و شگفت . (منتهی الارب ). کار زشت و شگفت و بد و قبیح و زشت و ناشایسته و ناپسند و نامشروع و هر کار که هرکس بیند انکار کند. (ناظم الاطباء) : یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولئک هم المفلحون . (قرآن 104/3).
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب منکر و معنیت خام و سست .
گرفتم رگ او داج و فشردمش به دو چنگ
بیامد عزرائل و نشست از بر من تنگ
چنان منکرلفجی که برون آید از زنگ
بیاوردش جانم بر زانو ز شتالنگ .
طبلی بود که در زیر گلیم می زدند و آواز پس از آن برآمد و منکر برآمد نه آنکه من و یا جز من بر آن واقف گشتندی بدانچه رفت در آن مجلس . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 152). چه بسیار مردم بینم که امر به معروف کنند و نهی از منکر. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 99). به معروف حکم کرد و از منکر بازداشتند. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 214).
سعبی تو و منکری ، گر این کار
نزدیک تو صعب نیست و منکر.
از پس عهد کیومرث کیان تا دور شاه
کارداران فلک آئین منکر ساختند.
پرده ٔ ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ٔ روزی خواران به خطای منکر نبرد. (گلستان سعدی ). ترا با وجود چنین منکری که ظاهر شد سبیل خلاص صورت نبندد. (گلستان سعدی ). نماند از سایر معاصی منکری که نکرد. (گلستان سعدی ).
یکی متفق بود بر منکری
گذر کرد بر وی نکومحضری .
ترا که اینهمه بلبل نوای عشق زند
چه التفات بود بر صدای منکرزاغ .
- منکر داشتن ؛ زشت و قبیح و ناشایست پنداشتن : انوشیروان حکایت مزدک لعنه اﷲ و بدمذهبی او شنیده بود و آن را بغایت منکر میداشت . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 86).
- منکرمنظر ؛ کریه منظر. که چهره اش قبیح و زشت ناشایست باشد :
فرزند این دهر آمده ست این شخص منکرمنظرش
چون گربه مر فرزند را میخورد خواهد مادرش .
- نهی منکر ؛ بازداشتن از اعمال زشت و قبیح . بازداشتن از گناه و اعمال خلاف دین :
گرت نهی منکر برآید ز دست
نباید چو بی دست و پایان نشست .
همه همسایگان بدانستند
نهی منکرنمی توانستند.
محتسب گر فاسقان را نهی منکر میکند
گو بیا کز روی نامحرم نقاب افکنده ایم .
|| شگرف . عظیم . هول انگیز. مهیب . عجیب و شگفتی آور :
که داند عشق را هرگز نهایت
سوءالی مشکل آوردی و منکر.
ز دو پادشه بستدی هر دو منزل
به یک تاختن هفتصد پیل منکر.
تیغی بکشد منکر و میغی بنگیزد
آخر ز پس اندر به هزیمت بگریزد.
به عقل اندرو بنگر و شکر کن
مر او را که صنعش بدین منکریست .
ملک او را چون عدو انکار کرد
از پی او کینه ٔ منکر کشید.
تیغ او اندر زمانه حشمتی منکر نهاد
تا از او طاغی و باغی عبرتی منکر گرفت .
|| زیرک . ج ، مناکیر. (منتهی الارب ): رجل منکر؛ مرد زیرک و صاحب رای نیکو. ج ، مناکیر. (ناظم الاطباء). || ناشناخته . (منتهی الارب ). ناشناخته . ضد معروف . (ناظم الاطباء).از یاد رفته . فراموش شده . مجهول :
مخوان قصه ٔ رستم زاولی را
از این پس دگر کآن حدیثی است منکر.
در نفس من این علم عطائی است الهی
معروف چو روز است نه مجهول و نه منکر.
تو نه ای ز اینجا، غریب و منکری
راست گو تا تو به چه مکر اندری .
|| در علم حدیث عبارت است از حدیثی که کسی که او ثقه و ضابط نباشد بدان متفرد شود. (نفایس الفنون ). در اصطلاح رجال و درایه مقابل حدیث معروف . و عبارت از حدیثی است که راوی آن ثقه و معتمد نباشد و فقط یک سند داشته باشد و مخالف روایت جماعت دیگر باشد.
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب منکر و معنیت خام و سست .
لبیبی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 46).
گرفتم رگ او داج و فشردمش به دو چنگ
بیامد عزرائل و نشست از بر من تنگ
چنان منکرلفجی که برون آید از زنگ
بیاوردش جانم بر زانو ز شتالنگ .
حکاک (از لغت فرس اسدی ایضاً ص 280).
طبلی بود که در زیر گلیم می زدند و آواز پس از آن برآمد و منکر برآمد نه آنکه من و یا جز من بر آن واقف گشتندی بدانچه رفت در آن مجلس . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 152). چه بسیار مردم بینم که امر به معروف کنند و نهی از منکر. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 99). به معروف حکم کرد و از منکر بازداشتند. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 214).
سعبی تو و منکری ، گر این کار
نزدیک تو صعب نیست و منکر.
ناصرخسرو.
از پس عهد کیومرث کیان تا دور شاه
کارداران فلک آئین منکر ساختند.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 114).
پرده ٔ ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ٔ روزی خواران به خطای منکر نبرد. (گلستان سعدی ). ترا با وجود چنین منکری که ظاهر شد سبیل خلاص صورت نبندد. (گلستان سعدی ). نماند از سایر معاصی منکری که نکرد. (گلستان سعدی ).
یکی متفق بود بر منکری
گذر کرد بر وی نکومحضری .
سعدی .
ترا که اینهمه بلبل نوای عشق زند
چه التفات بود بر صدای منکرزاغ .
سعدی .
- منکر داشتن ؛ زشت و قبیح و ناشایست پنداشتن : انوشیروان حکایت مزدک لعنه اﷲ و بدمذهبی او شنیده بود و آن را بغایت منکر میداشت . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 86).
- منکرمنظر ؛ کریه منظر. که چهره اش قبیح و زشت ناشایست باشد :
فرزند این دهر آمده ست این شخص منکرمنظرش
چون گربه مر فرزند را میخورد خواهد مادرش .
ناصرخسرو.
- نهی منکر ؛ بازداشتن از اعمال زشت و قبیح . بازداشتن از گناه و اعمال خلاف دین :
گرت نهی منکر برآید ز دست
نباید چو بی دست و پایان نشست .
سعدی .
همه همسایگان بدانستند
نهی منکرنمی توانستند.
سعدی .
محتسب گر فاسقان را نهی منکر میکند
گو بیا کز روی نامحرم نقاب افکنده ایم .
سعدی .
|| شگرف . عظیم . هول انگیز. مهیب . عجیب و شگفتی آور :
که داند عشق را هرگز نهایت
سوءالی مشکل آوردی و منکر.
فرخی .
ز دو پادشه بستدی هر دو منزل
به یک تاختن هفتصد پیل منکر.
فرخی .
تیغی بکشد منکر و میغی بنگیزد
آخر ز پس اندر به هزیمت بگریزد.
منوچهری .
به عقل اندرو بنگر و شکر کن
مر او را که صنعش بدین منکریست .
ناصرخسرو.
ملک او را چون عدو انکار کرد
از پی او کینه ٔ منکر کشید.
مسعودسعد.
تیغ او اندر زمانه حشمتی منکر نهاد
تا از او طاغی و باغی عبرتی منکر گرفت .
مسعودسعد.
|| زیرک . ج ، مناکیر. (منتهی الارب ): رجل منکر؛ مرد زیرک و صاحب رای نیکو. ج ، مناکیر. (ناظم الاطباء). || ناشناخته . (منتهی الارب ). ناشناخته . ضد معروف . (ناظم الاطباء).از یاد رفته . فراموش شده . مجهول :
مخوان قصه ٔ رستم زاولی را
از این پس دگر کآن حدیثی است منکر.
فرخی .
در نفس من این علم عطائی است الهی
معروف چو روز است نه مجهول و نه منکر.
ناصرخسرو.
تو نه ای ز اینجا، غریب و منکری
راست گو تا تو به چه مکر اندری .
مولوی .
|| در علم حدیث عبارت است از حدیثی که کسی که او ثقه و ضابط نباشد بدان متفرد شود. (نفایس الفنون ). در اصطلاح رجال و درایه مقابل حدیث معروف . و عبارت از حدیثی است که راوی آن ثقه و معتمد نباشد و فقط یک سند داشته باشد و مخالف روایت جماعت دیگر باشد.
فرهنگ عمید
۱. کار یا رفتار ناپسند، بد، و ناشایست.
۲. = نکیر
۳. (صفت ) زشت.
۴. (صفت ) [قدیمی] ناپسند، بد، و ناشایست.
۵. (صفت ) [قدیمی] نیرومند.
۶. (صفت ) [قدیمی] ناشناس.
کسی که امری را باور یا اقرار نمی کند، انکار کننده.
۲. = نکیر
۳. (صفت ) زشت.
۴. (صفت ) [قدیمی] ناپسند، بد، و ناشایست.
۵. (صفت ) [قدیمی] نیرومند.
۶. (صفت ) [قدیمی] ناشناس.
کسی که امری را باور یا اقرار نمی کند، انکار کننده.
۱. کار یا رفتار ناپسند، بد، و ناشایست.
۲. = نکیر
۳. (صفت) زشت.
۴. (صفت) [قدیمی] ناپسند، بد، و ناشایست.
۵. (صفت) [قدیمی] نیرومند.
۶. (صفت) [قدیمی] ناشناس.
کسی که امری را باور یا اقرار نمی‌کند؛ انکارکننده.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مُنکَرَ: کار زشت - انکار و کراهت (کلمه منکر در عبارت "تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ ﭐلْمُنکَرَ "مصدر میمی به معنای انکار است و مراد از شناختن انکار در روی کفار شناختن اثر انکار و کراهت است . کلمه نکر هم به معنای زیرکی است و هم به معنای امری دشوار ا...
معنی مُکَذِّبُونَ: تکذیب کنندگان (آنانکه منکر صحت و درستی خبری می شوند)
معنی مُکَذِّبِینَ: تکذیب کنندگان (آنانکه منکر صحت و درستی خبری می شوند)
معنی لَا یَتَنَاهَوْنَ: یکدیگر را نهی نمی کردند - یکدیگر را باز نمی داشتند (به علت ترکیبش با "کانوا"در عبارت "کَانُواْ لَا یَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنکَرٍ " به صورت ماضی استمراری معنی شده است )
معنی نَکِرَهُمْ: از آنچه از آنان دید ، بدش آمد ( آن را رفتاری غیر معهود و نا مأنوس دانست . کلمه نکر هم به معنای زیرکی است و هم به معنای امری دشوار است ، که اذهان آن را نمیشناسد لذا به عمل زشت نیز چون نامأنوس با جامعه ی انسانی است منکر می گویند)
معنی عُرْفِ: آن سنن و سیرههای جمیل جاری در جامعه است که عقلای جامعه آنها را میشناسند ، به خلاف آن اعمال نادر و غیر مرسومی که عقل اجتماعی انکارش میکند ، که اینگونه اعمال عرف معروف نبوده بلکه منکر است
معنی نُّکُرٍ: ناآشنا - بی سابقه-بس دشوار و هولناک (کلمه نکر هم به معنای زیرکی است و هم به معنای امری دشوار است ، که اذهان آن را نمیشناسد لذا به عمل زشت نیز چون نامأنوس با جامعه ی انسانی است منکر می گویند .عبارت "عَذَّبْنَاهَا عَذَاباً نُّکْراً "یعنی خدا ایشان را ع...
ریشه کلمه:
نکر (۳۷ بار)
«منکر» به معنای «ناشناس» (از مادّه انکار) است و به معنای زشت و باطل، چرا که برای هر انسان پاک سرشتی ناشناس است، و به تعبیر دیگر،بافطرت انسانی ناهماهنگ است.
فرق میان «فحشاء» و «منکر» را در یک عبارت کوتاه می توان گفت: «فحشاء» اشاره به گناهان بزرگ پنهانی، و «منکر» گناهان بزرگ آشکار است، و یا «فحشاء» گناهانی است که بر اثر غلبه قوای شهویه، و «منکر» بر اثر غلبه قوه غضبیه صورت می گیرد.
معنی مُکَذِّبُونَ: تکذیب کنندگان (آنانکه منکر صحت و درستی خبری می شوند)
معنی مُکَذِّبِینَ: تکذیب کنندگان (آنانکه منکر صحت و درستی خبری می شوند)
معنی لَا یَتَنَاهَوْنَ: یکدیگر را نهی نمی کردند - یکدیگر را باز نمی داشتند (به علت ترکیبش با "کانوا"در عبارت "کَانُواْ لَا یَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنکَرٍ " به صورت ماضی استمراری معنی شده است )
معنی نَکِرَهُمْ: از آنچه از آنان دید ، بدش آمد ( آن را رفتاری غیر معهود و نا مأنوس دانست . کلمه نکر هم به معنای زیرکی است و هم به معنای امری دشوار است ، که اذهان آن را نمیشناسد لذا به عمل زشت نیز چون نامأنوس با جامعه ی انسانی است منکر می گویند)
معنی عُرْفِ: آن سنن و سیرههای جمیل جاری در جامعه است که عقلای جامعه آنها را میشناسند ، به خلاف آن اعمال نادر و غیر مرسومی که عقل اجتماعی انکارش میکند ، که اینگونه اعمال عرف معروف نبوده بلکه منکر است
معنی نُّکُرٍ: ناآشنا - بی سابقه-بس دشوار و هولناک (کلمه نکر هم به معنای زیرکی است و هم به معنای امری دشوار است ، که اذهان آن را نمیشناسد لذا به عمل زشت نیز چون نامأنوس با جامعه ی انسانی است منکر می گویند .عبارت "عَذَّبْنَاهَا عَذَاباً نُّکْراً "یعنی خدا ایشان را ع...
ریشه کلمه:
نکر (۳۷ بار)
«منکر» به معنای «ناشناس» (از مادّه انکار) است و به معنای زشت و باطل، چرا که برای هر انسان پاک سرشتی ناشناس است، و به تعبیر دیگر،بافطرت انسانی ناهماهنگ است.
فرق میان «فحشاء» و «منکر» را در یک عبارت کوتاه می توان گفت: «فحشاء» اشاره به گناهان بزرگ پنهانی، و «منکر» گناهان بزرگ آشکار است، و یا «فحشاء» گناهانی است که بر اثر غلبه قوای شهویه، و «منکر» بر اثر غلبه قوه غضبیه صورت می گیرد.
wikialkb: مُنْکَر
پیشنهاد کاربران
کاری که انجام دادن آن نشانگر رد خدا، پیامبران و قیامت است.
زشت، ناپسند
نفی کننده
انکار کننده.
زشت و ناپسند.
زشت و ناپسند.
ناباور
زشت. گناه
کلمات دیگر: