دارای معنی معنی دار
بامعنی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بامعنی. [ م َ نا / نی ] ( ص مرکب ) که معنی دارد. معنی دار. مقابل بی معنی. بامغز. مقابل مهمل. مقابل نااستوار و نادرست و در اصطلاح صوفیان و شاعران خوب و شایسته. غیرعامیانه. آنچه پیش پا افتاده نباشد. اصیل :
رضوانش گمان بردم چون این بشنیدم
از گفتن بامعنی وز لفظ چو شکر.
و آنچه بی معنی است خود رسوا شود.
رضوانش گمان بردم چون این بشنیدم
از گفتن بامعنی وز لفظ چو شکر.
ناصرخسرو.
آنچه بامعنی است خود پیدا شودو آنچه بی معنی است خود رسوا شود.
مولوی.
فلان آدمی بامعنی است ؛ مبانی عقلی و تربیتی و آداب دانی استواری دارد.پیشنهاد کاربران
در پهلوی " چیمیگ " برابر نسک فرهنگ کوچک زبان پهلوی نوشته مکنزی و برگردان بانو مهشید میرفخرایی.
Meaningful
کلمات دیگر: