ساینده سپهر بلند مرتبه عظیم الشان
سپهر سای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سپهرسای. [ س ِ پ ِ ] ( نف مرکب ) ساینده سپهر. بلند مرتبه. عظیم الشأن :
شاه سپهر قدر و خداوند تیغ و تاج
تیغش سپهر پیما تاجش سپهرسای.
شاه سپهر قدر و خداوند تیغ و تاج
تیغش سپهر پیما تاجش سپهرسای.
سوزنی.
کلمات دیگر: