عسلی که زنبور آن بر درخت حاشا نشسته باشد و از ادویه تریاق اکبر است و محرورین را مضر است
عسل حاشا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عسل حاشا. [ ع َ س َ ل ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عسلی که زنبور آن بر درخت حاشا نشسته باشد، و از ادویه تریاق اکبر است. و محرورین را مضر است. ( از مخزن الادویة ).
کلمات دیگر: