در حال آواز بر آوردن شور و غوغا کنان .
غلغل کنان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غلغل کنان. [ غ ُ غ ُ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) شور و غوغاکنان. در حال آواز برآوردن و فریاد کردن. هیاهوکنان :
همیگفت غلغل کنان از فرح
فمن دق باب الکریم انفتح.
همیگفت غلغل کنان از فرح
فمن دق باب الکریم انفتح.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: