فیلک

فرهنگ معین

(فَ یا فِ لَ ) (اِ. ) بیلک ، تیری که پیکان آن دو شاخ باشد.

فیلک. [ ل َ ] ( اِ ) پیلک. بیلک. فیال. تیری که پیکان آن دوشاخ باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) :
یکی فیلکی سوده ، سندان گذار
بزد دوخت برهم ز فرش استوار.

اسدی.

|| ( اِ مصغر ) مصغرِ فیل. بچه فیل. فیل کوچک. پیل چه. پیل بچه.

فیلک. [ ل َ ] ( اِخ ) تیر چرخ را گویند که کوکب عطارد باشد. ( برهان ).

فیلک. [ ل َ ] ( اِخ ) نام مقامی و جایی در راه کعبه. ( برهان ).

فیلک . [ ل َ ] (اِ) پیلک . بیلک . فیال . تیری که پیکان آن دوشاخ باشد. (فرهنگ فارسی معین ) :
یکی فیلکی سوده ، سندان گذار
بزد دوخت برهم ز فرش استوار.

اسدی .

|| (اِ مصغر) مصغرِ فیل . بچه فیل . فیل کوچک . پیل چه . پیل بچه .

فیلک . [ ل َ ] (اِخ ) تیر چرخ را گویند که کوکب عطارد باشد. (برهان ).

فیلک . [ ل َ ] (اِخ ) نام مقامی و جایی در راه کعبه . (برهان ).

= بیلک: به کوه برشد و اندر نهاله گه بنشست / فیلک پیش به زه کرده نیم چرخ به چنگ (فرخی: ۲۰۶ ).

کلمات دیگر: