کفل پوش

( صفت اسم ) پوششی که بر پشت اسب اندازند : ( همه زین زرین یا قوت کار کفل پوشهای جواهر نگار ) . ( نظامی )

کفل پوش. [ ک َ ف َ ] ( نف مرکب ) پوشنده کفل. || ( اِ مرکب ) نوعی از پوشش اسب است و آن را ترکان اورتگ خوانند. ( برهان ) ( از آنندراج ). پارچه دوخته ای که بر کفل حیوان باری و سواری اندازند که در تکلم آشرمه است. ( حاشیه برهان چ معین ). کپل پوش. ساغری پوش. ( یادداشت مؤلف ) :
همه زین زرین یاقوت کار
کفل پوشهای جواهرنگار.چون کفل پوش که بر پشت خران اندازند
یقه پهن نگه کن که کنون می دارند.ای تکلتو به کفل پوش چو روزی برسی
خدمات جل فرسک برسان ایشان را.

پوششی که در زیر زین و بر روی کفل اسب می اندازند.

/kafe poosh/ کپل پوش – روانداز پشتی چارپایان