شوریده راه

( صفت ) ۱ - گمراه . ۲ - ملحد .

شوریده راه. [ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم گمراه و ملحد. ( ناظم الاطباء ). کنایه از مردم گمراه و پریشان مذهب که متابعت کتب سماوی نکنند و از اخلاق حسنه و اطوار پسندیده بهره ندارند. ( آنندراج ). از راه بگشته :
چو آن دشتبانان شوریده راه
شنیدند یک یک سخنهای شاه.

۱. گمراه.
۲. ملحد: چو آن دشتبانان شوریده راه / شنیدند یک یک سخن های شاه (نظامی۵: ۹۶۰ ).
۳. بدخو.