( مصدر ) ۱ - خصومت کردن با کسی دشمنی ورزیدن : و احیانا میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه و مخاصمه ظاهر میشد . ۲ - پیکار کردن جمع : مخاصمات .
مخاصمت
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(مُ ص مَ ) [ ع . ] (مص ل . ) نک مخاصمه .
لغت نامه دهخدا
مخاصمت. [ م ُ ص َ م َ ] ( از ع ، اِمص ) خصومت و پیکار و دشمنی و عداوت. ج ، مخاصمات. ( از ناظم الاطباء ) : چون بر این سیاقت در مخاصمت نفس مبالغت نمودم به راه راست بازآمد. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 47 ). آفت ملک شش چیز است... تقدیم نمودن ملاطفت در موضع مخاصمت. ( کلیله و دمنه ). سلطان میان ایشان به وساطت برخاست و کار ایشان به فیصل رسانید و مقرر کرد که هر یک تیغ مخاصمت در نیام نهند. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً 335 ). از جانب چین لشکری با صدهزار خرگاه به مخاصمت او و قصد بلاد اسلام بیرون آمدند. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 392 ). از معرض مخاصمات و مکاوحات اجتناب نمود. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 434 ).
مخاصمة. [ م ُ ص َ م َ ] ( ع مص ) مخاصمه. با کسی خصومت کردن. ( زوزنی ). با کس داوری کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). با یکدیگر خصومت کردن. ( ترجمان القرآن ). پیکار کردن با کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مجادله و منازعه. ( از اقرب الموارد ). مخاصمه. با هم خصومت و دشمنی کردن. ( غیاث ) : احیاناً میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه ومخاصمه ظاهر می شد. ( سلجوق نامه ظهیری چ خاورص 28 ).
مخاصمة. [ م ُ ص َ م َ ] ( ع مص ) مخاصمه. با کسی خصومت کردن. ( زوزنی ). با کس داوری کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). با یکدیگر خصومت کردن. ( ترجمان القرآن ). پیکار کردن با کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مجادله و منازعه. ( از اقرب الموارد ). مخاصمه. با هم خصومت و دشمنی کردن. ( غیاث ) : احیاناً میان ایشان اختلاف واقع می گشت و از سر تکبر و ترفع منازعه ومخاصمه ظاهر می شد. ( سلجوق نامه ظهیری چ خاورص 28 ).
مخاصمت . [ م ُ ص َ م َ ] (از ع ، اِمص ) خصومت و پیکار و دشمنی و عداوت . ج ، مخاصمات . (از ناظم الاطباء) : چون بر این سیاقت در مخاصمت نفس مبالغت نمودم به راه راست بازآمد. (کلیله و دمنه چ مینوی ص 47). آفت ملک شش چیز است ... تقدیم نمودن ملاطفت در موضع مخاصمت . (کلیله و دمنه ). سلطان میان ایشان به وساطت برخاست و کار ایشان به فیصل رسانید و مقرر کرد که هر یک تیغ مخاصمت در نیام نهند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً 335). از جانب چین لشکری با صدهزار خرگاه به مخاصمت او و قصد بلاد اسلام بیرون آمدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 392). از معرض مخاصمات و مکاوحات اجتناب نمود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 434).
کلمات دیگر: