( اسم ) محاصره کننده .
کشت آماده درو
کشت آماده درو
محصر
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(مُ ص ) [ ع . ] (اِفا. ) محاصره کننده .
لغت نامه دهخدا
محصر. [ م ُ ص َ ] ( ع ص ) بازداشته شده از سفر و مانند آن بواسطه بیماری. ( از منتهی الارب ). بازداشته شده و تنگ گرفته شده بواسطه بول. || محاصره شده. ( ناظم الاطباء ). آنکه دشمن او را تنگ گرفته باشد. ( از منتهی الارب ). احاطه شده. ( ناظم الاطباء ). شهربند شده. بازداشته شده بواسطه دشمن. || متعرض شده. || مزاحم شده. || قبض شده. منقبض. ( شکم ) || ممنوع شده. ( ناظم الاطباء ). بازداشته شده از عمل و تصرف.
- محصر شدن ؛ از عمل وتصرف بازداشته شدن : گوسپندی بکشد همانجای که محصر شود اگر در حِل باشد یا در حرم. ( کشف الاسرار ج 1 ص 527 ).
محصر. [ م ُ ص ِ ] ( ع ص ) محاصره کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). درحصار گیرنده. شهربندکننده. || ماده شتری که سوراخ پستان وی تنگ شده باشد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بازدارنده. || متعرض شونده. مزاحمت کننده. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح فقه ) به حصر درافتاده. رجوع به حصر شود.
محصر. [ م ُ ح َص ْ ص َ ] ( ع ص ) محصورگشته. مانده. در بند و گرفتار شده. شهربند. محصور :
با او بگو که تا تو به فردوس رفته ای
از سوز تو میان جهنم محصرم.
اندرشکم دو بچه بمانده محصرش.
ز اندیشه که خاک است و نبات است و ستور است
بر مردم در عالم این است محصر.
- محصر شدن ؛ از عمل وتصرف بازداشته شدن : گوسپندی بکشد همانجای که محصر شود اگر در حِل باشد یا در حرم. ( کشف الاسرار ج 1 ص 527 ).
محصر. [ م ُ ص ِ ] ( ع ص ) محاصره کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). درحصار گیرنده. شهربندکننده. || ماده شتری که سوراخ پستان وی تنگ شده باشد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بازدارنده. || متعرض شونده. مزاحمت کننده. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح فقه ) به حصر درافتاده. رجوع به حصر شود.
محصر. [ م ُ ح َص ْ ص َ ] ( ع ص ) محصورگشته. مانده. در بند و گرفتار شده. شهربند. محصور :
با او بگو که تا تو به فردوس رفته ای
از سوز تو میان جهنم محصرم.
خاقانی.
ماند کجاوه حامله خوشخرام رااندرشکم دو بچه بمانده محصرش.
خاقانی.
|| وارسیده. فرا گرفته. احاطه شده. حصرشده : ز اندیشه که خاک است و نبات است و ستور است
بر مردم در عالم این است محصر.
ناصرخسرو.
|| ( اِ ) چکمه بند و جای بندبستن از کفش. ( ناظم الاطباء ) ( اما جای دیگر دیده نشد ).محصر. [ م ُ ح َص ْ ص َ ] (ع ص ) محصورگشته . مانده . در بند و گرفتار شده . شهربند. محصور :
با او بگو که تا تو به فردوس رفته ای
از سوز تو میان جهنم محصرم .
ماند کجاوه حامله ٔ خوشخرام را
اندرشکم دو بچه بمانده محصرش .
|| وارسیده . فرا گرفته . احاطه شده . حصرشده :
ز اندیشه که خاک است و نبات است و ستور است
بر مردم در عالم این است محصر.
|| (اِ) چکمه بند و جای بندبستن از کفش . (ناظم الاطباء) (اما جای دیگر دیده نشد).
با او بگو که تا تو به فردوس رفته ای
از سوز تو میان جهنم محصرم .
خاقانی .
ماند کجاوه حامله ٔ خوشخرام را
اندرشکم دو بچه بمانده محصرش .
خاقانی .
|| وارسیده . فرا گرفته . احاطه شده . حصرشده :
ز اندیشه که خاک است و نبات است و ستور است
بر مردم در عالم این است محصر.
ناصرخسرو.
|| (اِ) چکمه بند و جای بندبستن از کفش . (ناظم الاطباء) (اما جای دیگر دیده نشد).
محصر. [ م ُ ص َ ] (ع ص ) بازداشته شده از سفر و مانند آن بواسطه ٔ بیماری . (از منتهی الارب ). بازداشته شده و تنگ گرفته شده بواسطه ٔ بول . || محاصره شده . (ناظم الاطباء). آنکه دشمن او را تنگ گرفته باشد. (از منتهی الارب ). احاطه شده . (ناظم الاطباء). شهربند شده . بازداشته شده بواسطه ٔ دشمن . || متعرض شده . || مزاحم شده . || قبض شده . منقبض . (شکم ) || ممنوع شده . (ناظم الاطباء). بازداشته شده از عمل و تصرف .
- محصر شدن ؛ از عمل وتصرف بازداشته شدن : گوسپندی بکشد همانجای که محصر شود اگر در حِل ّ باشد یا در حرم . (کشف الاسرار ج 1 ص 527).
محصر. [ م ُ ص ِ ] (ع ص ) محاصره کننده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). درحصار گیرنده . شهربندکننده . || ماده شتری که سوراخ پستان وی تنگ شده باشد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بازدارنده . || متعرض شونده . مزاحمت کننده . (ناظم الاطباء). || (اصطلاح فقه ) به حصر درافتاده . رجوع به حصر شود.
کلمات دیگر: