نوبهاری

( صفت ) منسوب به نوبهار: ۱- مربوط به نوبهار ۲- ( اسم ) نوایی است از موسیقی قدیم .

( ~. ) ۱ - (ص نسب . ) منسوب به نو - بهار. ۲ - (اِ. ) نام نوایی از موسیقی .

نوبهاری. [ ن َ / نُو ب َ ] ( ص نسبی ) منسوب به نوبهار. رجوع به نوبهار شود :
خور به شادی نوبهاری روزگار
می گسار اندر تکوک شاهوار.کنار باشد باران نوبهاری را
فضایل و هنرش را پدید نیست کنار.بگریست بر آن چمن به زاری
چون دیده ابر نوبهاری.چون بزم نهد به شهریاری
پیدا شود ابر نوبهاری.چون است حال بستان ای باد نوبهاری
کز بلبلان برآمد فریاد بی قراری.هر ساعت از لطیفی رویت عرق برآرد
چون بر شکوفه باردباران نوبهاری. || ( اِخ ) نام پرده ای است از مصنفات باربد. ( از جهانگیری ). نام نوائی است از موسیقی. ( غیاث اللغات ) ( برهان قاطع ). نوائی است از نواهای باربد. ( رشیدی ). نام لحن بیست وهفتم از سی لحن باربد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). در فهرستی که نظامی در خسرو و شیرین از سی ویک لحن باربدی آورده ، این نام نیست. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) :
چو برگفتی سرود نوبهاری
عرق گشتی گل ازبس شرمساری.

۱. مربوط به نوبهار.
۲. (اسم، صفت نسبی ) (موسیقی ) لحنی از سی لحن باربد.