نهره

( اسم ) آلتی است که بوسیل. آن دوغ را هم زنند تا مسکه از آن جدا شود : (( شده است شومله پنگان و ممحضه نهره چنانکه هیطله پاتیله ( فرنظا : باتله ) مرجل است لوید . ) ) ( نصاب سلک الجواهر فنظا . )
ربودگی دغره خلسه اختلاس یا خوندگی .

(نَ رِ ) (اِ. ) ابزاری که با آن دوغ را بزنند تا کره را از دوغ جدا کنند.

( نهرة ) نهرة. [ ن َ رَ ] ( ع اِمص ) ربودگی. ( منتهی الارب ). دغرة. خلسة. ( اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). اختلاس. ( ناظم الاطباء ). || خواندگی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دعوت. ( ناظم الاطباء ).

---

نهره. [ ن َ رَ / رِ ] ( اِ ) آنین نهره باشد به زبان آذربایگان. ( نسخه ای از لغت فرس اسدی ص 372، از یادداشت مؤلف ). آنین نهره بود که ماست و دوغ از یکدیگر جدا کنند. ( حفان ). چیزی که بدان ماست و دوغ از یکدیگر جدا کنند. ( اوبهی ). چیزی است که بدان روغن را از دوغ جدا کنند. ( از برهان ) ( از آنندراج ). آنین چیزی بود چون نیم خنبی کوچک و بزرگتر نیز باشد و سر فراخ نیز باشد و در این ولایت آن را نهره خوانند و دو دسته و یک دسته بود و سفالین ، و اندر او دوغ زنند و بجنبانند تا کره از دوغ جدا شود. ( از نسخه ای از لغت نامه اسدی ، از یادداشت مؤلف ). کوزه فراخ دهانه. ( یادداشت مؤلف ). شیرزنه خواه از چوب باشد یا از پوست. ( ناظم الاطباء ) :
شده ست شومله پنگان و ممحضه نهره
چنانکه هیطله پاتله مرجل است لوید.
( نصاب سلک الجواهر ) ( فرهنگ نظام ، از حاشیه برهان ).

ابزاری که با آن دوغ را بزنند تا مسکه از دوغ جدا شود.