شکسته بال

( صفت ) ۱ - مرغی که بال او شکسته شده باشد ( به وسیله تیر و جز آن ) . ۲ - ضعیف ناتوان .

شکسته بال. [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ص مرکب ) مرغی که بال وی شکسته باشد. ( ناظم الاطباء ). شکسته بازو. شکسته پر :
کآن مرغ شکسته بال چونست
کارش چه رسید و حال چونست.شکسته بال تر از من میان مرغان نیست
دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است.شکسته بالم و صیاد هم پرم بسته
شکسته بسته من خوش نموده در نظرش.رجوع به شکسته بازو و شکسته پر شود. || پریشان خاطر و ملول و با ملالت. ( ناظم الاطباء ). کنایه ازفروتن و ناتوان و شکست خورده. ( یادداشت مؤلف ). رنج دیده. سختی دیده. که به رنج و سختی اندر باشد :
چرخا چه خواهی از من عور برهنه پای
دهرا چه جویی از من زار شکسته بال.- امثال :
احوال دل شکسته بالان دانی . ( یادداشت مؤلف ).

۱. پرنده ای که بالش شکسته باشد.
۲. [مجاز] ضعیف، ناتوان.
۳. [مجاز] ملول، آزرده.