توشه راه زاد سفر
زاد راه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زاد راه. [ دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) توشه راه. زاد سفر. آنچه در سفر همراه بردارند از خوردنی :
زاد راه حرم وصل نداریم مگر
بگدائی ز در میکده زادی طلبیم.
زاد راه حرم وصل نداریم مگر
بگدائی ز در میکده زادی طلبیم.
حافظ.
و رجوع به زاد شود.کلمات دیگر: