راز کردن

راز گفتن گفتن سر خود با کسی . یا نهفتن . پنهان کردن .

راز کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) راز گفتن. گفتن سرّ خود با کسی :
شب خیز که عاشقان بشب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند.یارب چه بود آن شب کان ماهروی من
با من بخلوت اندر تا روز راز کرد.یک شبی مجنون بخلوتگاه ناز
با خدای خویشتن میکرد راز.بر من شبی نمیگذرد کز جفای تو
تا روز راز دل نکنم با خدای تو.مناجاة؛با کسی راز کردن. ( زوزنی ) ( منتهی الارب ). || نهفتن. پنهان کردن. پوشیده داشتن :
به آغالش هر دو آغاز کرد
بدی گفت و نیکی همه راز کرد.ز مهراب و زال آن سخن راز کرد
نخستین از آن جنگ آغاز کرد. || نجوی کردن. آهسته و بیخ گوشی سخن گفتن :
همی رفت از زمین بر آسمان گرد
تو گفتی خاک با مه راز میکرد.