شیخ عبدالرحیم بروجردی فقیه و عالم دینی قرن سیزدهم که تولیت آستان قدس رضوی در دوره قاجار را در سال(۱۲۶۶–۱۲۶۸ه. ق) برعهده داشته. و متوفی سال ۱۲۷۷ ه. ق می باشد و در رواق دارالسیادة در حرم علی بن موسی الرضا دفن شد. (بامداد، ج ۵، ص ۲۴۷)
شیخ محمد حسن مامقانی سال ۱۲۶۳ ه. ق در تقریر بحث «الصوم» استادش شیخ عبدالرحیم بروجردی را نوشته است.
محدث نوری هم شاگرد و هم داماد او بود.
ملا محمد علی محلاتی
سیدمحمدقاضی
شیخ عبدالرحیم بروجردی در سال ۱۲۲۴ ه. ق در بروجرد زاده شد، پدرش «میرزا محمد» نام داشت. او فقه و اصول (علوم و معارف) را از استادان بزرگ عصر خود شیخ اسدالله بروجردی معروف به «حجة الاسلام» (متوفی ۱۲۷۱) و حاج سید محمد شفیع جاپلقی (متوفی ۱۲۸۰) در بروجرد فراگرفت. سپس برای تکمیل تحصیل خود راهی نجف شد. از جمله استادان وی در نجف و کربلا شیخ محمدشریف بیغشی و شیخ محمدحسین کاشف الغطاء و شیخ محمدحسن نجفی صاحب «الجواهر» و شیخ محمد حسین اصفهانی صاحب «فصول» بودند. او در آن زمان به درجهٔ اجتهاد رسید.
بروجردی در نجف و کربلا و به سپس در تهران به تدریس پرداخت. تا آنکه به درخواست بزرگان مشهد در ۱۲۵۸ به قصد تدریس و ارشاد به آن شهر رفت و مورد توجه قرار گرفت. حوزهٔ درسش از حوزه های مهم به شمار می رفت و چون در محله «بالا خیابان مشهد» زندگی می کرد، به «بالاخیابانی» معروف شد. از جمله شاگردانش می توان به محدث نوری، علی اکبر نهاوندی (استاد سید عبدالاعلی سبزواری)، محمدعلی محلاتی، شیخ محمدحسن ممقانی (پدر شیخ عبداله مامقانی) اشاره کرد. شیخ محمدحسن ممقانی در ۱۲۶۳ق تقریر بحث «الصوم» استاد او شیخ عبدالرحیم بروجردی را نوشته است..در ۱۲۶۶، پس از سرکوب شدن حسن خان سالار و فرونشستن آشوب مشهد، میرزاتقی خان امیرکبیر، بروجردی را به نیابت تولیت آستان قدس منصوب کرد.
علامه محدث نوری علاوه بر شاگردی داماد وی نیز بود. شیخ فضل الله نوری نوه دختری او می باشد. شیخ عبدالرحیم بروجردی در سن ۸۵ سالگی درگذشت و در تالار حرم علی بن موسی الرضا دفن شده است.
شیخ محمد حسن مامقانی سال ۱۲۶۳ ه. ق در تقریر بحث «الصوم» استادش شیخ عبدالرحیم بروجردی را نوشته است.
محدث نوری هم شاگرد و هم داماد او بود.
ملا محمد علی محلاتی
سیدمحمدقاضی
شیخ عبدالرحیم بروجردی در سال ۱۲۲۴ ه. ق در بروجرد زاده شد، پدرش «میرزا محمد» نام داشت. او فقه و اصول (علوم و معارف) را از استادان بزرگ عصر خود شیخ اسدالله بروجردی معروف به «حجة الاسلام» (متوفی ۱۲۷۱) و حاج سید محمد شفیع جاپلقی (متوفی ۱۲۸۰) در بروجرد فراگرفت. سپس برای تکمیل تحصیل خود راهی نجف شد. از جمله استادان وی در نجف و کربلا شیخ محمدشریف بیغشی و شیخ محمدحسین کاشف الغطاء و شیخ محمدحسن نجفی صاحب «الجواهر» و شیخ محمد حسین اصفهانی صاحب «فصول» بودند. او در آن زمان به درجهٔ اجتهاد رسید.
بروجردی در نجف و کربلا و به سپس در تهران به تدریس پرداخت. تا آنکه به درخواست بزرگان مشهد در ۱۲۵۸ به قصد تدریس و ارشاد به آن شهر رفت و مورد توجه قرار گرفت. حوزهٔ درسش از حوزه های مهم به شمار می رفت و چون در محله «بالا خیابان مشهد» زندگی می کرد، به «بالاخیابانی» معروف شد. از جمله شاگردانش می توان به محدث نوری، علی اکبر نهاوندی (استاد سید عبدالاعلی سبزواری)، محمدعلی محلاتی، شیخ محمدحسن ممقانی (پدر شیخ عبداله مامقانی) اشاره کرد. شیخ محمدحسن ممقانی در ۱۲۶۳ق تقریر بحث «الصوم» استاد او شیخ عبدالرحیم بروجردی را نوشته است..در ۱۲۶۶، پس از سرکوب شدن حسن خان سالار و فرونشستن آشوب مشهد، میرزاتقی خان امیرکبیر، بروجردی را به نیابت تولیت آستان قدس منصوب کرد.
علامه محدث نوری علاوه بر شاگردی داماد وی نیز بود. شیخ فضل الله نوری نوه دختری او می باشد. شیخ عبدالرحیم بروجردی در سن ۸۵ سالگی درگذشت و در تالار حرم علی بن موسی الرضا دفن شده است.
wiki: عبدالرحیم بروجردی