غول پیکری جزیره ای

غول پیکری جزیره ای به پدیده ای زیستی گفته می شود که در آن جثه جانداری که در یک جزیره منزوی شده است، به نسبت خویشاوندان ساکن خشکی اصلی بسیار بزرگتر می شوند.
حشره خوارسانان
† حشره خوار بزرگ کورسیکا - Asoriculus corsicanus، کورسیکا (منقرض)
† حشره خوار بالئاری - Nesiotites hidalgo، مایورکا و مینورکا (منقرض)
شکاف دندان
† شکاف دندان بزرگ - Solenodon arredondoi، کوبا (منقرض)
شکاف دندان کوبایی - Solenodon cubanus، کوبا
شکاف دندان هیسپانیولایی - Solenodon paradoxus، هیسپانیولا
بزرگ شدن جثه یکی از جنبه های قاعدهٔ کلیتر «قانون جزیره» است، که بیان می کند هنگامی که جانوران ساکن خشکی اصلی ساکن جزیره ها می شوند، برخی از گونه ها با سرعت بسیار زیادی (در مقیاس های فرگشتی) دارای جثه بزرگتر می شوند، و برخی گونه ها، بر عکس به سرعت کوچکتر می شوند. با ورود انسان ها به این جزایر و به موازات آن، آوردن گونه های مهاجمی چون سگ، گربه، موش صحرایی، و خوک، جانوران بزرگ جثه بسیاری از این جزیره ها منقرض شده اند.
نمونه هایی از جانوران ساکن جزیره با جثه بزرگ:
بسیاری جوندگان اندازهٔ بزرگتری در جزیره پیدا می کنند، در حالی که گوشت خواران، فیل سانان، و جفت سم سانان اغلب کوچکتر می شوند.